Content
Interaktywne harmonogramy
Charakterystyka
W 2010 roku na świecie zebrano 59 mln ton nasion rzepaku, a pod względem wielkości zbiorów rzepak był dwudziestą rośliną na świecie. W Polsce w tym samym roku zbiory rzepaku (łącznie ze zbiorami rzepiku) wyniosły 2,2 mln ton (w przeliczeniu na jednego mieszkańca kraju zebrano 58 kg), powierzchnia upraw wyniosła natomiast 946 tys. ha. W 2009 roku Polska była szóstym krajem na świecie (po Chinach, Kanadzie, Indiach, Niemczech i Francji) i trzecim w Unii Europejskiej pod względem wielkości produkcji rzepaku. W Polsce uprawia się zarówno jare, jak i ozime formy rzepaku, przy czym znaczenie rzepaku jarego w Polsce jest dużo mniejsze niż ozimego.
Rzepak ozimy w nasionach zawiera najczęściej 45-49% tłuszczu, natomiast zawartość tłuszczu w nasionach rzepaku jarego jest o około 2-4% mniejsza od zawartości stwierdzanej w nasionach form ozimych. Olej rzepakowy służy do celów spożywczych, z niego też wyrabia się margarynę i inne tłuszcze jadalne. Możliwe jest także wykorzystywanie oleju rzepakowego do produkcji biopaliw. Produktami ubocznymi w procesie wytwarzania oleju rzepakowego są śruta i makuch rzepakowy, wykorzystywane paszowo. Rośliny rzepaku jarego są bardzo podobne do roślin rzepaku ozimego. Różnią się tym, że po utworzeniu rozety liściowej szybko wykształcają pęd nasienny. Łodygi są krótsze i słabiej rozgałęzione, a łuszczyny mniejsze, stąd też plony rzepaku jarego są mniejsze od ozimego. Również system korzeniowy formy jarej jest słabiej rozwinięty od systemu korzeniowego formy ozimej.
Rzepak ozimy w nasionach zawiera najczęściej 45-49% tłuszczu, natomiast zawartość tłuszczu w nasionach rzepaku jarego jest o około 2-4% mniejsza od zawartości stwierdzanej w nasionach form ozimych. Olej rzepakowy służy do celów spożywczych, z niego też wyrabia się margarynę i inne tłuszcze jadalne. Możliwe jest także wykorzystywanie oleju rzepakowego do produkcji biopaliw. Produktami ubocznymi w procesie wytwarzania oleju rzepakowego są śruta i makuch rzepakowy, wykorzystywane paszowo. Rośliny rzepaku jarego są bardzo podobne do roślin rzepaku ozimego. Różnią się tym, że po utworzeniu rozety liściowej szybko wykształcają pęd nasienny. Łodygi są krótsze i słabiej rozgałęzione, a łuszczyny mniejsze, stąd też plony rzepaku jarego są mniejsze od ozimego. Również system korzeniowy formy jarej jest słabiej rozwinięty od systemu korzeniowego formy ozimej.
Rzepak ozimy - wymagania
Prawidłowemu rozwojowi rzepaku sprzyja duża wilgotność względna powietrza. Rzepak ozimy jest mniej wrażliwy na niedobór wody jesienią niż wiosną i latem. Rośliny są również wrażliwe na wiosenne wahania temperatury. Zimą natomiast, jeśli występuje okrywa śnieżna, dobrze rozwinięty i zahartowany rzepak wytrzymuje krótkotrwałe mrozy do -25°C. Pod rzepak ozimy powinny być przeznaczane gleby żyzne, o dużej zawartości próchnicy, niezakwaszone (wartość pH 6-7). Gleby lekkie, a także ciężkie i podmokłe, są nieodpowiednie. Uprawa rzepaku powinna być prowadzona przede wszystkim na glebach o klasie bonitacyjnej od I do IVa, należących do kompleksów: pszennego bardzo dobrego, ale także pszennego górskiego oraz żytniego bardzo dobrego i dobrego. Im gorsze są właściwości gleb, na których uprawiany jest rzepak, tym większe znaczenie ma utrzymanie prawidłowej ich kultury.
Rzepak jary - wymagania
Rzepak jary jest wytrzymały na przymrozki wiosenne (w fazie liścieni znosi temperatury do -4°C, a po wykształceniu liści nawet do -8°C), jest natomiast wrażliwy na niedobór wody w glebie. Dostatek wilgoci w ciągu całego okresu wegetacyjnego ma decydujące znaczenie dla uzyskania wysokich plonów.
Rzepak jary wymaga gleb zasobnych, zwięzłych, o dobrej strukturze i odczynie zbliżonym do obojętnego (wartość pH 6-7). Uprawa rzepaku powinna być prowadzona przede wszystkim na glebach o klasie bonitacyjnej od I do IVa, należących do kompleksów pszennych bardzo dobrego i dobrego, ale także pszennego górskiego oraz żytniego bardzo dobrego i dobrego. Uprawa rzepaku na glebach lekkich wiąże się z ryzykiem niedostatecznego zaopatrzenia roślin w wodę. Nieodpowiednie są również gleby ciężkie, podmokłe.
Rzepak jary wymaga gleb zasobnych, zwięzłych, o dobrej strukturze i odczynie zbliżonym do obojętnego (wartość pH 6-7). Uprawa rzepaku powinna być prowadzona przede wszystkim na glebach o klasie bonitacyjnej od I do IVa, należących do kompleksów pszennych bardzo dobrego i dobrego, ale także pszennego górskiego oraz żytniego bardzo dobrego i dobrego. Uprawa rzepaku na glebach lekkich wiąże się z ryzykiem niedostatecznego zaopatrzenia roślin w wodę. Nieodpowiednie są również gleby ciężkie, podmokłe.
sprawdz tez informacje o nawożeniu uprawy: Rzepak ozimy
Rzepak
Udostępnij
Ekspert nawozy.eu
Masz pytanie dotyczące tego artykułu? Szukasz porady?
nawozy.eu polecają
charakterystyka ogólna, wymagania glebowe i pokarmowe, wybór nawozu, pogoda, notowania
Żyto
czwartek, 13 Czerwiec 2019
-0,5%
713zł
na targowiskach
Rośliny
Wiosenne siewy wczesnych upraw w Białorusi
Siew wczesnych roślin strączkowych jest już prawie zakończony, przy czym kampania siewu i sadzenia przebiega zgodnie z harmonogramem i we właściwym czasie, którego wymaga technologia.
Nawozy wieloskładnikowe
POLIFOSKA® START
NPK(MgS) 12-11-18-(2,7-26)