Na obszarach wiejskich istotną kwestią jest zwiększenie zasobów wodnych z jednoczesnym efektywniejszym ich wykorzystaniem i ograniczeniem dopływu zanieczyszczeń.

• znaczna zmienność terytorialna i czasowa, skutkująca między innymi licznymi podtopienia i powodziami oraz okresami susz atmosferycznych, glebowych i hydrologicznych
• niska efektywność wykorzystania (10–30% wody pobieranej z ujęć zostaje utracona w wyniku m.in. nieszczelności instalacji wodociągowych i nawadniania przy użyciu niewodooszczędnych metod i technik)
• problemy z jakością (ponad dwie trzecie wód powierzchniowych nie spełnia kryteriów jakościowych określonych w Ramowej Dyrektywie Wodnej).

Należy przy tym pamiętać, że z jednej strony ilość i jakość rezerw wody w dużym stopniu jest kształtowana na obszarach wiejskich, a z drugiej stanowią one tam kluczowy czynnik produkcji.

• Tereny rolnicze gromadzą około 70% krajowych zasobów wody, a wykorzystują z nich 10%
• największy pobór wody w rolnictwie ma miejsce w półroczu letnim i przewyższa występujące w tym czasie opady atmosferyczne
• plony potencjalne są ograniczane w Polsce niedoborem wody: w przypadku pszenicy ozimej o 46,9%, jęczmienia jarego o 42,9%, rzepaku ozimego o 60%, a ziemniaka o 58,9%
• ponad 50% z ogólnej ilości azotu i 30–40% z puli fosforu odprowadzanych do Morza Bałtyckiego z terytorium Polski pochodzi z rolniczych zanieczyszczeń punktowych (np. z nielegalnych ujść ścieków) i obszarowych (np. z niewłaściwie stosowanych nawozów).

Do priorytetowych celów gospodarowania wodą na obszarach wiejskich należy:

• zwiększenie zasobów wodnych i ich dostępności
• ochrona przed niewłaściwą eksploatacją
• ochrona przed zanieczyszczeniami
• ograniczanie przyczyn i skutków susz oraz powodzi.

Realizacja tych celów wymaga jednoczesnego stosowania różnych metod, zarówno technicznych, planistycznych, organizacyjnych, jak i agrotechnicznych, dostosowanych do warunków panujących w zlewni (tab.1).