Sorpcja biologiczna to po prostu pobieranie składników pokarmowych z gleby przez organizmy żywe – drobnoustroje, ale także rośliny (poprzez system korzeniowy). Jeśli przez sorpcję biologiczną rozumiemy pobieranie pierwiastków przez mikroorganizmy glebowe, może być ona zjawiskiem niekorzystnym (drobnoustroje zmniejszają pulę składników pokarmowych, z której mogą korzystać rośliny). Warto więc wiedzieć, jak zapobiegać sorpcji biologicznej.

Sorpcja azotu po nawożeniu słomą

Sorpcja biologiczna może dotyczyć różnych pierwiastków. Z biologiczną sorpcją azotu (zbiałczaniem azotu mineralnego) możemy mieć do czynienia po nawożeniu słomą. Słoma to materiał o małej zawartości azotu – ok. 0,6-1% s.m., nieco więcej azotu znajduje się w słomie roślin bobowatych (Mercik 2004). Zawartość węgla jest ok. 50-100 razy większa od zawartości azotu.
Obecne w glebie drobnoustroje, rozkładając słomę, szybko wykorzystują zawarty w niej azot (którego jest niewiele). Potrzebują go do rozwoju, zaczynają go więc pobierać z zapasów glebowych – tych samych, które wykorzystują rośliny. Najłatwiej dostępne źródło azotu to azot azotanowy NO3- i amonowy NH4+. Jest to podstawowa pula azotu mineralnego, z którego korzystają rośliny.

Ważna wartość C:N

Wartość stosunku C:N (czyli stosunku zawartości węgla organicznego do azotu ogółem) materiału organicznego decyduje o tym, czy drobnoustroje będą korzystać z azotu glebowego, zmniejszając jego pulę dla roślin. 

Źródło: Glanz 2012, Gorlach i Mazur 2002