Wykorzystanie słomy w celach nawozowych

W ostatnim okresie zwiększa się wykorzystanie słomy do celów nawozowych, co związane jest między innymi z kombajnowym zbiorem zbóż, rozwojem bezściółkowego chowu zwierząt oraz specjalizacją w rolnictwie. Średnie zawartości azotu w słomie roślin kształtują się następująco: 7,5 kg/t – jęczmień, 7,3 kg/t – owies, 6,6 kg/t – pszenica, 5,8 kg/t – żyto i 5,6 kg/t – pszenżyto. Z kolei średnie zawartości potasu w słomie roślin wynoszą: 19 kg/t – owies, 13,4 kg/t – jęczmień, 10,5 kg/t – pszenica, 10,3 kg/t – pszenżyto i 10 kg/t – żyto. Średnie zawartości fosforu mieszczą się w przedziale od 1,4 kg/t dla owsa do 1 kg/t dla pszenżyta, średnie zawartości wapnia w granicach od 4,5 kg/t (jęczmień) do 2,2 kg/t (pszenżyto), a średnie zawartości magnezu w przedziale od 1,2 kg/t (jęczmień) do 0,8 kg/t (żyto i pszenżyto).

Słoma może być stosowana na wszystkich glebach i pod wszystkie rośliny. Należy jednak pamiętać o dość szerokim stosunku węgla do azotu w słomie, który mieści się w przedziale od 80-100 do 1. Szeroki stosunek C do N w słomie może, po jej wprowadzeniu do gleby, prowadzić do zbiałczania azotu, czyli immobilizacji azotu mineralnego przez mikroorganizmy glebowe. Dzięki obecności łatwo dostępnego węgla rozwój mikroorganizmów glebowych jest bardzo intensywny, co wiąże się z wykorzystywaniem przez nie (do budowy swojego ciała) zarówno azotu z rozkładającej się substancji organicznej, jak i łatwo przyswajalnego azotu glebowego. Skutkuje to ograniczeniem dostępności azotu dla roślin uprawnych, a w konsekwencji prowadzi do spadku ich plonowania. Aby zapobiec temu niekorzystnemu zjawisku należy zastosować dodatkowe nawożenie azotowe w dawce ustalonej na podstawie współczynnika azotowego, który zawiera się w granicach od 0,6 do 1 kg N na każde 100 kg słomy. Najlepiej do tego celu nadają się nawozy zawierające amonową formę azotu, a z nawozów naturalnych – gnojowica i gnojówka. Słomę można również wykorzystywać jako komponent sztucznego obornika.