Skuteczne jesienne nawożenie rzepaku ozimego

Rzepak należy do roślin o dużych potrzebach pokarmowych w stosunku do azotu, fosforu i potasu oraz wapnia i siarki. Pobiera on dwukrotnie więcej azotu, fosforu i potasu, a także pięciokrotnie więcej wapnia niż pszenica ozima. Należy do grupy roślin o największym zapotrzebowaniu na siarkę (powyżej 50 kg/ha, a niekiedy 80 kg/ha). W uprawie rzepaku ozimego przedsiewnie stosuje się nawozy fosforowe i potasowe, a także siarkę oraz niewielką ilość azotu. Dolistnie możemy zastosować magnez, siarkę oraz mikroelementy. Nawozy fosforowe i potasowe stosuje się w całości przedsiewnie.

Część z tych nawozów pokrywa również jesienne zapotrzebowanie rzepaku na siarkę. Nawożenie zarówno fosforem, jak i potasem należy dostosować do zasobności gleby i spodziewanego plonu, biorąc pod uwagę, że wykorzystanie przez rośliny fosforu z nawozów wynosi zaledwie 30%, a wykorzystanie potasu jest znacznie większe i wynosi 80%. Należy pamiętać, że zawarty w nawozach potas jest bardziej ruchliwy w glebie niż fosfor. Jesienią należy stosować umiarkowane nawożenie azotem, nawet w stanowiskach po zbożach. W dobrych i bardzo dobrych stanowiskach nawożenie azotem nie jest potrzebne. Zarówno niedobór, jak i nadmiar azotu w okresie jesiennym niekorzystnie wpływa na rozwój rzepaku. Niedobór tego pierwiastka w początkowej fazie wzrostu rzepaku przyczynia się do słabego rozwoju roślin i znacznie obniża ich zimotrwałość. Z kolei zbyt duża jesienna dawka azotu powoduje nadmierny rozwój rzepaku, wpływając na osłabienie jego zimotrwałości. Wapnowanie pola powinno być wykonane na tyle wcześnie, aby doprowadzić pH gleby do poziomu optymalnego dla uprawy tej rośliny. W zależności od rodzaju gleby możemy zastosować formy tlenkowe lub formy węglanowe. Szybko działające formy tlenkowe zalecane są na gleby zwięzłe, gliniaste i ilaste. Poza wpływem na pH gleb mogą one jednocześnie przyczynić się do rozluźnienia ich zbitej tekstury. Z kolei w przypadku pozostałych gleb przydatnych pod uprawę rzepaku stosuje się wolniej działające węglanowe formy wapna. Mając do dyspozycji gleby ubogie w magnez warto z kolei sięgnąć po nawozy wapniowo-magnezowe.