Jak można ocenić stan odżywienia roślin uprawnych?

Optymalne zaopatrzenie roślin w makro- i mikroelementy jest kluczowym warunkiem otrzymania wysokiego plonu o właściwych parametrach jakościowych. Niedobór nawet jednego składnika pokarmowego przyczynia się do niepełnego wykorzystania potencjału produkcyjnego roślin i zmniejszenia efektywności wykorzystania pozostałych elementów. Podczas okresu wegetacyjnego skład chemiczny roślin ulega ciągłym zmianom, co jest związane zarówno z gatunkiem, odmianą, fazą rozwojową, jak i warunkami klimatycznymi, glebowymi oraz nawożeniem. Stan odżywienia roślin możemy ocenić wizualnie oraz metodami chemicznymi (pośrednimi i bezpośrednimi).

Metoda wizualna należy do najstarszych sposobów oceny stanu zaopatrzenia roślin w składniki pokarmowe i polega na obserwacji symptomów ich niedoboru lub nadmiaru, które uwidaczniają się na organizmach roślinnych.

Diagnostyka wizualna jest w praktyce trudna do zastosowania, gdyż objawy niedoborów lub nadmiarów składników mogą się wzajemnie zacierać albo potęgować. Ponadto zmiany w wyglądzie roślin są skutkiem nie tylko zaburzeń odżywiania, ale także porażania ich przez patogeny, oddziaływania temperatury, wody czy zakwaszenia gleb. Niewątpliwym ułatwieniem w tej metodzie są atlasy. Dobrze jest także posiadać dodatkowe informacje np. o właściwościach gleby i przebiegu pogody. Wynik analizy wizualnej warto jest uzupełnić metodą chemiczną. Niestety w większości przypadków widoczne symptomy niedoboru wskazują na zaawansowany stan zakłócenia gospodarki mineralnej skutkujący spadkiem plonu, niezależnie od podjętych w momencie ich zauważenia działań korekcyjnych.

 

Tab.1. Objawy niedoboru składników pokarmowych.