Potas i azot budują plon buraka cukrowego

Burak cukrowy ma wysokie potrzeby nawozowe. Stosunek N : P2O5 : K2O – dla wysoko plonującej plantacji buraka cukrowego wynosi 1 : 0,3 : 1,3.

Bilansowanie potrzeb pokarmowych

W uprawie buraka cukrowego, niezwykle ważne jest bilansowanie składników pokarmowych. Nawożenie tylko wówczas będzie skuteczne, gdy przy ustalaniu dawek nawozów mineralnych zostaną uwzględnione rzeczywiste potrzeby pokarmowe roślin. Ponadto składniki pokarmowe powinny być dostarczone w taki sposób, aby zapewnić maksymalne wykorzystanie pierwiastków z nawozów, a straty ograniczyć do minimum.

Do podstawowych czynników „minimum”, które należy wyeliminować należy:

• regulacja odczynu gleby,
• ustalenie optymalnego systemu nawożenia P i K
• optymalizacja nawożenia azotem.

Zapotrzebowania buraków cukrowych na składniki pokarmowe:

• początek wegetacji – N, P i K – od nich zależy m.in. efektywna fotosynteza;
• zakrywanie rzędów (ok. I połowa czerwca) – N i K, a także duże zapotrzebowanie na magnez, bor i mangan. W okresie maksymalnej akumulacji tempo pobierania potasu przekracza 10 kg/ha/dzień K₂O;
• dojrzewanie, tj. od sierpnia - roślina zmienia strukturę kumulacji składników (konieczny jest fosfor i potas). Zbyt duża podaż azotu stymuluje wzrost liści, kosztem masy korzeni i ich jakości.

Od pH zależy dostępność składników pokarmowych

Tylko w warunkach optymalnego odczynu burak może prawidłowo i efektywnie gospodarować składnikami pokarmowymi. Brak uregulowanego odczynu gleby prowadzi do uwalniania się toksycznych związków glinu i manganu, zmniejszenia zawartości wapnia i magnezu, uwstecznienie fosforu, a także spowolnienie procesów mineralizacji glebowej materii organicznej. Z tego względu burak cukrowy powinien być uprawiany na glebach o pH minimum 6,0 (optymalny zakres pH 6,0-7,0, natomiast odczyn tolerowany przez roślinę to pH 5,5-7,2). Dobrze plonująca plantacja w 1 tonie korzeni (+ liście) powinna zawierać 1,5-2,0 kg wapnia i 0,75-1,0 kg magnezu. Na stanowiskach kwaśnych zawartość magnezu i wapnia jest zbyt niska, aby spełnić powyższy warunek. Ponadto w warunkach niskiego pH fosfor wiązany jest przez związki glinu. Wybór terminu wapnowania uzależniony jest od kilku czynników, m.in. wiedzy rolnika – aktualny wynik badania gleby, warunków agrotechnicznych, ekonomicznych…