Mniej znaczy więcej – Fenkuł

Fenkuły najlepiej spożywać zaraz po zbiorze.

KOPER WŁOSKI, Foeniculum Capillaceum Gilib.

Rodzina: Baldaszkowate, Umbelliferae

Charakterystyka botaniczna

Koper włoski jest rośliną dwuletnią w naszych warunkach klimatycznych, rzadziej trzyletnią. Rozetę liści odziomkowych wytwarza w pierwszym roku wegetacji. Natomiast w drugim roku tworzy żeberkowaną łodygę, pokrytą sinawym nalotem, wysoką na 1,8 m. Liście o ogonkach pochwiasto otaczających łodygę, są trzykrotnie pierzaste o odcinkach nitkowatych.

Niepozorne, drobne, żółte kwiaty zebrane są w liczne baldachy złożone znajdujące się na szczytach pędów. Kwitnie od lipca do września. Owoc to rozłupka składająca się z dwóch żeberkowanych, podłużnych niełupek. System korzeniowy jest bardzo dobrze rozwinięty z mięsistym, białym, wrzecionowatym korzeniem głównym.

Wymagania klimatyczne i glebowe

Koper włoski prawdopodobnie pochodzi z rejonu Morza Śródziemnego oraz Azji Mniejszej. Uprawiany jest w wielu kraju Ameryki Północnej, Azji, Afryki oraz Europy. Jest to roślina klimatu ciepłego więc wymaga stanowisk ciepłych, dobrze nasłonecznionych i osłoniętych od wiatru. Gleba powinna być żyzna, zasobna w próchnicę, przepuszczalna, o odczynie zasadowym. Najbardziej odpowiednie gleby pod uprawę kopru są lessy, piaski gliniaste oraz rędziny. W Polsce udaję się w rejonach gdzie nie jest narażona na ostre, przede wszystkim na bezśnieżne zimy będące przyczyną wymarzania plantacji.