Określ dawki azotu pod pszenicę. Kiedy i dlaczego?

W celu poprawnego określenia potrzeb nawozowych zbóż należy wziąć pod uwagę rodzaj gleby i jej zasobność w składniki pokarmowe, panujące na danym obszarze warunki klimatyczne, wymagania uprawianej odmiany i wielkość przewidywanego plonu, przedplon oraz skłonność roślin do wylegania. W przypadku przedplonów zbożowych pozostawiają one na polu słomiaste resztki pożniwne o szerokim stosunku węgla do azotu, co może doprowadzić do wystąpienia przejściowego braku dostępności azotu dla siewek pszenicy. W tym wypadku jesienna dawka azotu powinna mieścić się w przedziale od 30 do 40 kg na hektar. W stanowiskach mocnych nie jest konieczne stosowanie jesiennej dawki azotu lub można zastosować najwyżej 20 kg azotu na hektar. Po przedplonach niezbożowych przedsiewna dawka azotu może przyczynić się do pogorszenia zimowania pszenicy oraz wpłynąć negatywnie na środowisko, w efekcie wymywania związków azotu z gleby.

W okresie wiosennym zalecane jest pogłówne nawożenie pszenicy w dwóch lub trzech dawkach. Bardzo ważną rolę w uprawie pszenicy odgrywa wiosenna dawka azotu. Dawka startowa powinna być stosowana przed wznowieniem wegetacji, względnie w trakcie jej trwania. Pierwsza najważniejsza i zarazem najbardziej plonotwórcza dawka azotu ma korzystny wpływ na liczbę produkowanych źdźbeł oraz stopień zróżnicowania elementów kłosa. Należy jednak pamiętać, że zbyt duża ilość azotu aplikowanego w początkowej fazie wzrostu może przyczynić się do nadmiernego wydłużania pierwszego i drugiego międzywęźla, które to są odpowiedzialne za wyleganie roślin. Zbyt wysoka dawka azotu może również powodować nadmierne, nieproduktywne krzewienie roślin. Druga dawka azotu – stosowana w fazie strzelania w źdźbło – przyczynia się do wykształcenia przez rośliny dużego aparatu asymilacyjnego oraz ma za zadanie między innymi zapobieganie nadmiernej redukcji zawiązków kłosków. Jednak zastosowana za wcześnie może zwiększać podatność roślin na choroby i wyleganie. Z kolei dzięki zastosowaniu trzeciej dawki azotu możemy utrzymać sprawność aparatu asymilacyjnego, a także uzyskać lepsze wypełnienie ziarna.