Chwasty nieodłącznie towarzyszą roślinom uprawnym. Ciągłość ich występowania na polu warunkują organy rozmnażania wegetatywnego i nasiona znajdujące się w glebie, czyli tzw. glebowy bank nasion.
Jakie mamy chwasty zimujące?
W uprawach ozimych chwasty mogą wschodzić przez całą jesień, aż do wystąpienia przymrozków. Na polach mogą pojawiać się gatunki jare, zimujące, ozime oraz dwuletnie, przy czym nie wszystkie są w stanie przetrwać zimę. Odporne na niskie temperatury, dzięki temu zdolne do przezimowania są wszystkie gatunki zimujące, ozime i dwuletnie. Rośliny dwuliścienne zimują w fazie rozety liściowej, natomiast jednoliścienne – w fazie krzewienia. W uprawach ozimych najliczniej występują chwasty zimujące. Spośród nich zboża ozime i rzepak ozimy najczęściej zachwaszczają, takie gatunki jak:
- mak polny,
- tasznik pospolity,
- fiołek polny,
- przytulia czepna,
- przetacznik polny i perski,
- bodziszek drobny.
Z grupy chwastów ozimych, zarówno w zbożach, jak i w rzepaku powszechnie występuje chaber bławatek. Z kolei stokłosa żytnia i ostróżeczka polna najczęściej zachwaszczają rośliny zbożowe. Wszystkie wymienione gatunki są zimotrwałe i jeżeli nie zostaną wcześniej zniszczone, wytworzą pędy generatywne i przed zbiorem rośliny uprawnej wydadzą nasiona lub owoce, które osypią się na glebę, zwiększając bank nasion lub zanieczyszczą plon.
Jare też mogą przetrwać?
Chwasty jare teoretycznie powinny zginąć po nastaniu pierwszych przymrozków. Nie mniej jednak występujące w ostatnich latach łagodne zimy spowodowały, że wiele gatunków chwastów należących do tej grupy przetrwało okres zimowy i wiosną wytworzyły pędy kwiatostanowe.
Szanse na przezimowanie mają zwłaszcza rośliny jare rosnące w miejscach zacisznych, osłoniętych od wiatru i działania innych niekorzystnych czynników.
