Fot. Wapnowanie wiosenne tylko w pilnej potrzebie
Wapnowanie jest bardzo ważnym zabiegiem agrotechnicznym o wielostronnym wpływie na właściwości fizyczne, fizykochemiczne i biochemiczne gleby. Sprzyja zwiększeniu aktywności mikrobiologicznej środowiska glebowego, aktywizacji procesów mineralizacji, zwiększeniu dostępności części składników mineralnych.
Optymalny termin wapnowania przypada na okres pożniwny, lub późną jesienią przed orką zimową. Jednakże czasem zdarzają się sytuacje nadzwyczajne, gdzie mamy glebę bardzo kwaśną i chcemy uprawiać na niej rośliny bardzo wrażliwe na niski odczyn gleby np. jęczmień, burak. W tej konkretnej sytuacji warto zaryzykować i zwapnować pole wiosną.
Jeżeli jest to możliwe, to wapno trzeba wysiać jak najwcześniej, by maksymalnie wydłużyć termin od rozsiania wapna do siewu nawozów i roślin. Okres pomiędzy zabiegami powinien wynosić co najmniej 2 tygodnie, a rozsiane wapno należy bezzwłocznie wymieszać z glebą za pomocą narzędzi uprawowych.
Dobór środków wapnujących jest ograniczony do form węglanowych, należy, również obniżyć dawkę wapna. Na gleby lekkie poleca się wysiać od 0,5 do 1,0 tony CaO/ha, natomiast na gleby ciężkie od 1,0 do1,5 t CaO.
Wapnowanie wiosenne ze względu na krótki termin między aplikacją wapna a siewem roślin jest najmniej korzystnym terminem kalendarzowym. Dlatego jeżeli jest taka możliwość, to warto zrezygnować z upraw bardzo wymagających roślin względem pH na rzecz tych o niższych potrzebach lub ewentualnie dobrać odmiany o zwiększonej tolerancji na kwaśne gleby.