Rzepak ozimy w zestawieniu z innymi roślinami uprawnymi, ma bardzo duże wymagania pokarmowe. Jest to związane z tym, że roślina produkuje dużą masę łodyg , liści, korzeni oraz łuszczyn z nasionami. Roślina ta na wytworzenie 1 tony nasion wraz z plonem ubocznym potrzebuje około 55 kg N, 30 P₂O₅, 62 K₂O,  56 CaO, 10 MgO i 16 S.

Przed siewem koniecznie trzeba zadbać o odpowiednie nawożenie fosforem i potasem oraz azotem, siarką i magnezem.  Jest to niezwykle istotne, gdyż tylko odpowiednia ilość składników pokarmowych dostępna w roztworze glebowym jest w stanie umożliwić roślinie zbudowanie odpowiednio dużej rozety liściowej z głęboko sięgającym systemem korzeniowym. Rzepak najlepiej  uprawiać na glebach żyznych o przynajmniej średniej  zasobności gleby w podstawowe składniki pokarmowe i uregulowanym odczynie. Podstawą ustalania dawki nawozów powinny być analizy glebowe oraz potencjalnie możliwy plon, jaki można uzyskać w warunkach danego siedliska. 

Fosfor ze względu na powolne przemieszczanie się w glebie powinien być wysiany pod orkę lub pod zabiegi uprawowe niszczące ścierń. W przypadku potasu zaplanowaną dawkę można podzielić na dwie części to jest ½ - ¾ wysiać przed siewem roślin a pozostałą część późną jesienią bądź wczesną wiosną. Takie działanie jest szczególnie uzasadnione na glebach lekkich oraz tych, które charakteryzują się co najmniej średnią zasobnością w K przyswajalny. Dla azotu natomiast zalecane dawki wynoszą  od 20 do 40 kg N/ha.