Uprawa międzyplonów stanowi ważny element właściwego gospodarowania zasobami glebowymi. W ramach płatności do ekoschematu Rolnictwo węglowe i zarządzanie składnikami odżywczymi znajduje się praktyka dotycząca międzyplonów ozimych/wsiewek śródplonowych. Celem tej praktyki jest poprawa stanu gleby oraz ochrona zasobów glebowych. Dzięki pokryciu gleby roślinnością, zwłaszcza w okresach newralgicznych, ograniczeniu ulegają straty składników pokarmowych. Zadaniem międzyplonów ozimych czy wsiewek śródplonowych jest również poprawa właściwości gleby poprzez zwiększenie pochłaniania CO2 i wiązania go w substancji organicznej.
Poprawiają strukturę gleby oraz jej właściwości powietrzno-wodne. Zapobiegają erozji, ograniczają straty składników pokarmowych oraz przerywają monokultury zbożowe i polepszają właściwości fitosanitarne gleb.
Do kiedy utrzymać międzyplony na polu?
Praktyka dotycząca międzyplonów ozimych/wsiewek śródplonowych ma na celu utrzymanie wsiewek roślin bobowatych drobnonasiennych, względnie mieszanek z udziałem takich roślin, aż do momentu wysiewu plonu głównego bądź też przez okres co najmniej 8 tygodni od momentu zbioru roślin uprawianych w plonie głównym. W ramach tej praktyki należy międzyplony ozime, w postaci mieszanek obejmujących przynajmniej 2 gatunki roślin, wysiewać w okresie od 1 lipca do 1 października i utrzymywać przynajmniej do dnia 15 lutego kolejnego roku.
Międzyplony ozime powinny stanowić mieszanki z następujących gatunków roślin:
- zboża,
- rośliny oleiste,
- pastewne,
- bobowate drobnonasienne,
- bobowate grubonasienne,
- rośliny miododajne.
W ramach tych mieszanek nie mogą być one tworzone jedynie z różnych gatunków zbóż. Należy podkreślić, że dozwolone jest mulczowanie międzyplonu ozimego, jednak zabieg ten może być wykonywany po 15 listopada. Dodatkowo na międzyplonach ozimych w okresie od ich wysiewu co najmniej do dnia 15 lutego następnego roku nie można stosować środków ochrony roślin, zaś w przypadku wsiewek śródplonowych zakaz ten obowiązuje przez cały okres ich utrzymywania.
