W intensywnej uprawie zbóż, stosowanie regulatorów wzrostu to już reguła. Umiejętne zastosowanie wpływa korzystnie na roślinę.

Inhibitory syntezy giberelin mają duży wpływ na technologię produkcji

Stosowanie regulatorów nie tylko skraca, ale również wzmacnia i usztywnia źdźbło, przez co roślina jest bardziej stabilna i ma większą odporność na wyleganie. Ponadto inhibitory giberelin wydłużają czas tworzenia zawiązków przyszłych kłosów i ziarniaków (Tabela 1).

Do inhibitorów syntezy giberelin zaliczamy:
- chlorek chloromekwatu (CCC),
- azole (triazole) np. metkonazol, tebukonazol, epoksykonazol substancje o działaniu regulatorów wzrostu;
- inhibitory enzymu ALS (głównie herbicydy sulfonylomocznikowe, np. Atlantis 12 OD, Glean 75 WG)

oraz

- trineksapak etylu (np. Moddus 250 EC),
- proheksadion wapnia (Medax Top 350 EC zawiera także chlorek mepikwatu).

Tabela 1. Wpływ zastosowanych inhibitorów syntezy giberelin na roślinę

Środki zawierające CCC, a także azole (w tym triazole) oraz inhibitory enzymu ALS działają na wczesnym etapie syntezy giberelin, z tego względu powinny być stosowane przed wydłużaniem międzywęźla. Natomiast substancje takie jak: trineksapak etylu i proheksadion wapnia wpływają na dość późnym etapie tego procesu. Mogą być stosowane w trakcie wydłużania międzywęźla, na początku strzelania w źdźbło.

Pamiętajmy, że działanie inhibitorów syntezy giberelin sumuje się!!!

500g CCC = 50g trineksapak etylu = 175g tebulonazol = 10g mezosulfuron metylowy

Opracowano na podstawie wykładu Dr. H. Schönberger - Seminaria z „top agrar Polska”N.U. Agrar GmbH – Opole, 11.01.2017r.