W przeszłości siarka nie była traktowana jako oddzielny składnik pokarmowy, który trzeba było uzupełniać. W większości siarka dostawała się do atmosfery w wyniku spalania wysokosiarkowego węgla i przy braku filtrów pierwiastek wracał na pola w postaci tzw. kwaśnych deszczy. Od momentu transformacji w stronę niskoemisyjnej gospodarki siarki w glebie zaczęło brakować.

Siarka pełni bardzo ważną funkcję m.in. bierze udział w procesie syntezy protein, aktywuje enzymy bardzo ważne dla przemiany energii i kwasów tłuszczowych, ale przede wszystkim wspomaga wykorzystanie azotu z nawozów.

Niezbędna w nawożeniu azotem

Siarkę powinniśmy uwzględniać szczególnie przy pierwszych dawkach nawozów azotowych, a przede wszystkim jeśli zaobserwujemy niedobory tego składnika.

Charakterystyczne objawy niedoboru siarki:

• liście żółknące oraz bladozielone (niedobory siarki będą obserwowane najpierw na młodszych organach),
• rośliny stają się sztywne i łamliwe,
• zahamowany wzrost części nadziemnych i podziemnych,
• mniejszy pokrój roślin, słabsze kwitnienie oraz zawiązywanie nasion i ziarna,
• skrócone i cienkie pędy, źdźbła i przyrosty,
• słabsze wytwarzanie pędów bocznych lub redukowanie wytworzonych zawiązków i pędów,
• u roślin kapustnych obserwowane są marmurkowate chlorozy młodych liści,
• w przypadku rzepaku występuje odrzucanie zawiązków łuszczyn, kwiaty są jaśniejsze, bladożółte (przy silnym niedoborze mogą być nawet białe).

Ustalając dawki siarki należy wziąć pod uwagę rodzaj rośliny. Ze względu na różne zapotrzebowanie na ten pierwiastek, można wyróżnić rośliny o:

dużym zapotrzebowaniu - rzepak, gorczyca, kapusta, rzodkiew, rzepa, cebula, czosnek,

średnim zapotrzebowaniu -kukurydza, buraki cukrowe, bobowate,

małym zapotrzebowaniu na siarkę - zboża, ziemniaki, trawy.

Dawki ustalamy w bardzo prosty sposób opierając się na stosunku N:S. W przypadku roślin najbardziej wymagających powinien on wynosić N:S = 4:1 lub 5:1, w przypadku drugiej grupy roślin stosunek N:S = 7:1, ostatnia grupa roślin najmniej wymagająca opiera się na stosunku N:S = 10:1.

Uprawiając rośliny krzyżowe powinny być wybierane nawozy z dużą zawartością siarki takie jak:
Saletrosan 26, Pulsar, Polifoska 21, Pulgran S, siarczan amonu. W przypadku pozostałych grup roślin możemy wybierać z szerokiej palety nawozów azotowych z siarką (ustalając zapotrzebowanie na podstawie powyższego schematu) np. RSM S, Saletrosan 30, Saletromag 25, Salmag z siarką.