Poszczególne odmiany roślin wykazują zróżnicowaną odporność na przetrwanie niekorzystnych warunków pogody zimowej. O zimotrwałości upraw decyduje szereg czynników, których sumaryczne oddziaływanie znajdzie ostateczne odzwierciedlenie w kondycji roślin podczas wiosennego wznowienia wegetacji. Częste i gwałtowne zmiany temperatury, naprzemienne zamarzanie i odmarzanie wierzchniej warstwy gruntu, niedostatek tlenu spowodowany pokryciem części roślin przez lód czy pojawieniem się zastoisk wody, a także występowanie mroźnego wiatru stanowią czynniki stresowe, nieustannie oddziałujące na rośliny podczas zimowego okresu. Zdolność roślin do przetrwanie tych warunków można wspomóc odpowiednio prowadzonymi zabiegami agrotechnicznymi, w tym terminowo wykonanym siewem przy zachowaniu odpowiedniej głębokości i gęstości obsady czy stosowanym nawożeniem. 

Zbilansowane nawożenie wspiera dobre przezimowanie roślin

Szczególnie istotne w okresie jesiennym, dla właściwego przygotowania roślin do okresu zimowego, jest odpowiednie zaopatrzenie roślin w składniki pokarmowe, zarówno makro- jak i mikroelementy. W odniesieniu do zwiększenia zimotrwałości roślin, składniki pokarmowe działają na różnych polach. Ich działanie przykładowo może dotyczyć systemu korzeniowego, gospodarki węglowodanowej czy azotowej roślin.

Przy długo trwającej wegetacji jesiennej rzepaki potrafią pobrać dużą ilość składników, przez co już w tym czasie mogą wykazywać niedobory składników pokarmowych. Potas pogłównie można uzupełnić stosując Holist agro K (Mg) lub Holist agro PK 15-30.

W tym kontekście szczególne znaczenie ma odpowiednie zaopatrzenie roślin w fosfor, potas i magnez, a także azot, którego umiarkowana dostępność w okresie jesiennym sprzyja dynamice rozwoju części podziemnej roślin. Bor, miedź i mangan to kolejne składniki wspierające prawidłowy wzrost i rozwój systemu korzeniowego oraz krzewienie roślin. Odpowiedni poziom odżywienia upraw potasem i borem wpływa na gospodarkę węglowodanową roślin – zwiększając intensywność asymilacji oraz stężenie cukrów w ich tkankach. Sprzyja to procesowi zagęszczenia soków w komórkach roślin, powodując obniżenie punktu ich zamarzania. Mangan zwiększa intensywność procesu fotosyntezy i pobierania fosforu. Pierwiastek ten razem z siarką, magnezem, potasem oraz innymi mikroelementami – cynkiem, miedzią, żelazem i molibdenem uczestniczy w gospodarce azotem, obniżając stężenie azotanów w komórkach roślin, a tym samym poziom ich uwodnienia – przez co rośliny stają się mniej podatne na szkodliwe działanie mrozu.

Przezimowaniu roślin sprzyja występowanie pokrywy śnieżnej, pełniącej funkcję izolacyjną. Przy czym, duży opad śniegu na grunt, który nie jest zamarznięty może przyczynić się do utrudnienia prowadzonego przez rośliny procesu oddychania i wymiany gazowej.