Wyczyniec polny to jeden z najgroźniejszych i najbardziej agresywnych chwastów występujących na polach uprawnych. Bardzo szybko się rozprzestrzenia i wypiera roślinę uprawną. Wyczyniec polny wschodzi głównie jesienią, przez co stanowi największe zagrożenie dla roślin ozimych, a głównie pszenicy ozimej. Występowanie około 500 szt. roślin na m2 powoduje ponad 50% straty w plonie tej uprawy. Chwast ten bardzo szybko uodparnia się na stosowane herbicydy, w związku z tym skuteczność środków chemicznych stosowanych do jego zwalczania z roku na rok jest coraz mniejsza.

W zwalczaniu wyczyńca polnego należy stosować kompleksowe działania, obejmujące zarówno stosowanie herbicydów jak i odpowiednie zabiegi agrotechniczne.

Najważniejszym elementem w zmniejszeniu liczebności wyczyńca polnego na polach uprawnych jest prawidłowy płodozmian, uwzględniający rośliny głęboko ukorzeniające się i dobrze zacieniające glebę. Kolejnym, kluczowym działaniem ograniczającym występowanie tego chwastu jest stosowanie płużnej uprawy roli, a zwłaszcza staranne wykonanie podorywki i głębokiej orki siewnej, która przykryje większość nasion i uniemożliwi ich wykiełkowanie. Ponadto na polach zachwaszczonych wyczyńcem nie należy spieszyć się z siewem ozimin. Opóźniony wysiew umożliwia chemiczne lub mechaniczne zniszczenie wyczyńca, który wykiełkował po zbiorze rośliny przedplonowej oraz zmniejsza intensywność jego wschodów w okresie jesiennym.