Bor jest najbardziej deficytowym, a zarazem niezbędnym do życia roślin mikroskładnikiem. W Polsce około 85% gleb wykazuje niedobór tego pierwiastka. W uprawie buraków zaleca się stosowanie boru profilaktycznie, ponieważ uszkodzenia wywołane niedoborem tego składnika są nieodwracalne.

Niedobór boru

Symptomy braku boru występują do czasu osiągnięcia pełnego wzrostu buraków. Choroba ta objawia się początkowo silną deformacją liści, spowodowaną przyrostem blaszki liściowej, która jest pofałdowana. Wraz z pogłębieniem się deficytu pierwiastka młode liście skręcają się i wydłużają, a liście sercowe stopniowo brunatnieją i zamierają. Kolejnym etapem choroby, jest występująca w lipcu i sierpniu sucha zgnilizna korzenia. Następuje wówczas gnicie korzenia począwszy od „główki”, a broniąca się roślina wytwarza liczne drobne zawiązki liściowe.

Warunki ujawnienia niedoboru boru

Niedobór boru pojawia się najczęściej w okresie suszy, a także w wyniku złej przyswajalności pierwiastka, często na glebach zasadowych lub po wapnowaniu.

Skutki produkcyjne to utrata plonu nawet do 50% (warunki ekstremalne), większa tendencja do więdnięcia, a także wzrost podatności na choroby, głównie zgniliznę liści sercowych i suchą zgniliznę buraków.

Zapobieganie występowaniu – nawożenie dolistne

Z uwagi na to że rośliny potrzebują bor począwszy od wczesnych stadiów rozwojowych, należy ten pierwiastek wprowadzić w nawożeniu podstawowym. Niedobór tego pierwiastka można skutecznie ograniczyć wykonując również dolistne dokarmianie buraków,  począwszy od fazy 8 liści, a w przypadku nie stosowania boru w nawożeniu podstawowym, nawet od 4-6 liści (mniejsza dawka – słabe pokrycie gleby przez rośliny) do fazy pełnego zwarcia rzędów.

Obok boru do zabiegu dolistnego dokarmiania roślin warto dodać 5% roztwór siedmiowodnego siarczanu magnezu  oraz azot w 6% wodnym roztworze mocznika (6 kg mocznika w 100 litrach wody; większe stężenia mogą powodować poparzenia roślin).