Azot bardzo silnie wpływa na plon korzeni buraków i ich jakość. Niedostateczne zaopatrzenie buraków w ten składnik hamuje wzrost i rozwój liści, w których wytwarzany jest cukier, a także korzeni. Z kolei przenawożenie roślin azotem czyli „przekarmienie”, szczególnie po zbyt późnej aplikacji zwiększa nadmiernie plon liści, a nie korzeni, obniża się w nich zawartość cukru, a wzrasta ilość tzw. melasotworów pogarszających jakość technologiczną buraka. Planowana dawka azotu musi być więc dobrze zbilansowana a nawozy zaaplikowane w konkretnych terminach. Dawki do 100 kg N/ha stosuje się jednorazowo, przed siewem roślin. Dawki wyższe dzielimy i podajemy w 2 terminach.
I dawka - przed siewem
Dawka azotu zależy od stanowiska w gospodarstwie, miejsca w zmianowaniu, nawożenia obornikiem itp. W praktyce rolniczej buraki najczęściej uprawiane są po zbożach, bez stosowania obornika. Optymalna dawka na stanowiska słabsze wynosi 110-140 kg N/ha. Gdy burak uprawiany jest glebach średnich i ciężkich należy zastosować kolejno 100 i 50 kg N/ha. Po oborniku dawkę azotu odpowiednio obniżamy uwzględniając, że 1 t przyoranego obornika wnosi do gleby ok. 5 kg N (Pikuła, 2014). Nie wolno w tym terminie stosować dawek wyższych niż 100 kg N/ha, ponieważ ograniczają wschody i obniżają zdrowotność siewek. Dawka przedsiewna wynosi zazwyczaj ok. 50-60% całkowitej dawki azotu.
II dawka - w fazie 4-8 liści
Pozostałą część azotu należy wysiać bezwzględnie do fazy 8 liści w jednej dawce, ponieważ azot dostarczony w późniejszym terminie będzie pobudzać wzrost liści zamiast korzeni, co w efekcie obniży masę i plon cukru (za Artyszakiem, 2008). Zazwyczaj stosowana dawka pogłówna wynosi ok. 50 kg N/ha. Zalecane nawozy to: Pulan, Zaksan, Saletrzak 27, RSM 30.
