W celu ustalenia wielkości drugiej dawki azotu w buraku cukrowym należy uwzględnić ilość azotu wprowadzonego do gleby zarówno w formie nawożenia mineralnego, jak i organicznego. Ważnym elementem jest również dostosowanie drugiej dawki azotu do wielkości przewidywanego plonu i zawartości cukru w korzeniach, a także do obsady roślin i terminu ich zbioru oraz aktualnych warunków pogodowych. Najczęściej pogłówna dawka azotu w uprawie buraka wynosi około 50 kg N/ha. 

Azot w burakach stosuj na czas 

Wniesienie drugiej dawki azotu w uprawie buraka cukrowego powinno mieć miejsce w fazie 4–8 liści, nie później niż do fazy 8 liścia. Zastosowanie azotu w późniejszym terminie powoduje bujny rozwój liści, co odbija się niekorzystnie na rozwoju korzeni, tym samym obniżając ich masę i plon cukru. Zbyt późne zastosowanie azotu, szczególnie przy niskich opadach atmosferycznych, w znacznym stopniu ogranicza wnikanie składnika w głąb gleby, uniemożliwiając jego pobranie przez korzenie sorbujące, które rozwijają się poniżej warstwy ornej gleby lub w niższym jej poziomie.

Poza tym nagromadzenie dużych ilości azotu wpływa na zahamowanie rozwoju korzeni w głąb gleby. Tworzą się wówczas krótkie i silnie rozwidlone korzenie spichrzowe oraz płytko umiejscowione korzenie sorbujące. Zahamowanie rozwoju korzeni w znacznym stopniu ogranicza wykorzystanie przez rośliny rezerw wilgoci i składników pokarmowych, które znajdują się w podglebiu. Tworzące się korzenie buraka cukrowego są małe, a dodatkowo charakteryzują się gorszymi parametrami jakościowymi, bowiem zawierają mniej sacharozy, przy większej zawartości azotu niebiałkowego, potasu i sodu. W korzeniach dochodzi do zwiększenia zawartości substancji melasotwórczych. Warto podkreślić, że późne zastosowanie drugiej dawki azotu w uprawie buraka cukrowego pogłębia wtórne zakwaszenie.