W pierwszej części artykułu zaprezentowane zostały trzy grupy substancji czynnych herbicydów wyodrębnionych ze względu na mechanizm działania. Niniejszy artykuł będzie kontynuacją zagadnienia zawierającym opis kolejnych trzech grup w tejże klasyfikacji. 

HRAC 0, HRAC 1 i HRAC 15 

Inhibitory biosyntezy lipidów obejmują trzy podgrupy: 

1. związki hamujące działanie enzymu ACC-azy (np. propachizafop), 
2. związki hamujące syntezę kwasów tłuszczowych o długich łańcuchach (np. metazachlor), 
3. związki hamujące syntezę lipidów w sposób inny niż blokada ACC-azy (napropamid). 

Początkowym efektem działania herbicydów z podgrupy nr 1 jest żółknięcie i zahamowanie wzrostu roślin, które następnie, począwszy od najmłodszych liści, zasychają. Herbicydy z podgrupy nr 2 działają na kiełkujące chwasty lub będące w fazie siewki, dlatego też stosuje się je przed wschodami lub krótko po nich. Nasiona nie kiełkują lub siewki wschodzą zdeformowane i w rezultacie zamierają. 

Tabela 1. Substancje czynne herbicydów z grupy inhibitorów biosyntezy lipidów wraz z możliwością stosowania w głównych uprawach rolniczych

HRAC 5 i HRAC 6

Inhibitory fotosyntezy powodują zakłócenia w przebiegu tego procesu blokując przepływ elektronów w fotosystemie II. Objawem działania tych substancji są chlorozy liści widoczne w przestrzeniach międzynerwowych, na brzegach i wierzchołkach, a następnie zasychanie roślin począwszy od tych miejsc. Tempo ich działania jest zróżnicowane, niektóre dają symptomy dopiero po kilkunastu dniach od oprysku (np. lenacyl), zaś inne już po upływie kilku dni mogą doprowadzić do zasychania roślin (np. fenmedifam, bentazon). 

Tabela 2. Substancje czynne herbicydów z grupy inhibitorów fotosyntezy wraz z możliwością stosowania w głównych uprawach rolniczych

Jednym z objawów działania inhibitorów biosyntezy pigmentów jest odbarwienie roślin

HRAC 12, HRAC 13 i HRAC 14

Inhibitory biosyntezy pigmentów hamują wytwarzanie barwników roślinnych – karotenoidów i chlorofili. W obrębie tej grupy wyróżnia się dwie podgrupy: 

1. Substancje hamujące biosyntezę karotenoidów, np. diflufenikan, pikolinafen, tembotrion powodują odbarwienie roślin w postaci plam lub obejmujące całe rośliny obserwowane najczęściej jako bielenie. 
2. Substancje hamujące działanie enzymu PPO (karfentrazon etylu, bifenoks) blokują biosyntezę chlorofilu, z jednoczesną destrukcją błon komórkowych. Działają na rośliny kontaktowo, a do aktywacji potrzebują światła. Początkowo powodują chlorozy, które z czasem przekształcane są w nekrotyczne plamy, zaś na koniec następuje zasychanie całych roślin. 

Tabela 3. Substancje czynne herbicydów z grupy inhibitorów biosyntezy pigmentów wraz z możliwością stosowania w głównych uprawach rolniczych