
Potas łącznie z azotem i fosforem tworzy niezbędne w nawożeniu tzw. „trio chemiczne”. Jest pierwiastkiem pobieranym w największych ilościach przez rośliny. Roślina potrzebuje potasu przez cały okres wegetacji, przy czym maksymalne pobranie przypada na fazę wzrostu wegetatywnego. W tej fazie dobowa akumulacja tego pierwiastka wynosi od kilku do kilkudziesięciu kg/ha. Dodatkowo potas jest najszybciej pobieranym składnikiem pokarmowym po azocie, zwłaszcza przez młode rośliny, które charakteryzują się szybkim przyrostem tkanki twórczej korzeni i łodyg. Potas wpływa korzystnie na plonowanie roślin oraz na ich parametry jakościowe, jednakże w odróżnieniu od azotu, fosforu i siarki, nie jest pierwiastkiem budulcowym i w konsekwencji tego nie wchodzi w skład żadnego ze związków organicznych występujących w roślinie. Najwięcej tego pierwiastka kumulują młode liście oraz stożki wzrostu pędów i korzeni. Znaczne ilości potasu gromadzone są w zgrubieniach łodyg i korzeni, jak również w owocach, a najmniejsze ilości występują w nasionach.
Potas w roślinie uczestniczy w regulacji gospodarki wodnej, między innymi poprzez wpływ na turgor komórek oraz wiązek przewodzących. Bierze udział w otwieraniu i zamykaniu aparatów szparkowych, przez co ogranicza nadmierne wyparowywanie wody z roślin, a także reguluje wymianę gazową oraz przemiany azotu, uczestnicząc w syntezie białka. Stymuluje proces fotosyntezy oraz transportu asymilatów w roślinie. Wpływa na lepszy rozwój tkanek mechanicznych, przez co zwiększa odporność zbóż na wyleganie. Dodatkowo w efekcie wpływu na wytwarzanie grubszych błon komórkowych zmniejsza ryzyko porażenia roślin przez patogeny. Potas zwiększa odporność roślin na suszę, niskie temperatury, a także wymarzanie, co wiąże się z gospodarką azotową i węglowodanową w roślinie. Przy braku tego pierwiastka dochodzi do nagromadzenia w roślinie prostych związków azotu.
