Pokrywa śnieżna kształtuje termiczne i wodne stosunki w glebie. Nawet niewielka i kilkakrotnie zanikająca wywiera znaczący wpływ na środowisko glebowe. Może zarówno nie dopuścić do zamarzania gleby, jak i do jej rozmarzania, wpływając na częstotliwość, zakres i okres występowania cykli zamarzania – rozmarzania, które z kolei oddziałują między innymi na aktywność organizmów bytujących w glebie i procesy biochemiczne.

Pokrywa śnieżna wskutek niskiego przewodnictwa cieplnego zapobiega przemarzaniu roślin, łagodzi także wahania temperatury w ich otoczeniu oraz chroni przed wiatrem, co jest szczególnie istotne w przypadku ozimin. Należy przy tym pamiętać, że świeży i pulchny śnieg zwykle dobrze zabezpiecza glebę przed przemarzaniem, podczas gdy zbity i/lub topniejący oziębia ją i może ograniczać dopływ tlenu.

Pokrywa śnieżna o większej grubości, wolno topniejąca sprzyja równomiernemu gromadzeniu się zasobów wody w glebie. Szybkie tajanie zakumulowanego śniegu przy zamarzniętej glebie zmniejsza użyteczny dostęp wilgoci, może prowadzić do nasilenia się spływów, lokalnych podtopień i powstawania zastoisk wody.

Źródło:
1.Iwata Y., Hayashi M. Suzuki S., Hirota T. Hasegawa S. 2010. Effects of snow cover on soil freezing, water movement, and snowmelt infiltration: A paired plot experiment. Water Resources Research 46, 1–11.
3.Żarnowiecki G. 2008. Związki pomiędzy pokrywą śnieżną a roślinnością na przykładzie grądów Białowieskiego Parku Narodowego. Prace Geograficzne 216, PAN IG i PZ.