Co zostaje po żniwach?
Po żniwach na polu zostaje nie tylko zebrany plon, ale także ogromny potencjał – słoma, która odpowiednio przetworzona, staje się nawozem. Niestety wciąż wielu rolników traktuje ją po macoszemu. Tymczasem – jak zauważają doświadczeni gospodarze – dobrze zarządzona słoma to podstawa zdrowej gleby i wysokich plonów roślin następczych.
Zacznij od podstaw: rozdrobnienie i równomierne rozrzucenie
Pierwszy krok to odpowiedni zbiór słomy:
- Nisko skoszone rośliny = więcej masy do zagospodarowania.
- Ostre noże w sieczkarni i rozrzutniki plew – równomierne pokrycie pola.
- Brak “kłębów słomy” – siedlisko chorób grzybowych.
- “Sypanie w locie” – ciągła praca kombajnu, bez zatrzymań.
To właśnie od technicznej jakości zbioru zależy, czy gleba dostanie dobrze przygotowany materiał do rozkładu.
Słoma “kradnie” azot kolejnym roślinom!
Zawartość węgla w słomie zbóż jest bardzo wysoka, a azotu – niska. W efekcie, gdy słoma trafia do gleby, mikroorganizmy pobierają azot z zasobów glebowych na potrzeby mineralizacji, często kosztem roślin następczych.
Dawkowanie azotu zaraz po zbiorze:
- 5–10 kg N na 1 tonę słomy.
- Polecane nawozy: saletry, saletrzaki, saletrosany (np. Saletrosan 26 standard plus, eNpluS, Megan 33.5).
- Unikaj czystego mocznika – amidowa forma azotu może być niestabilna przy suszy lub wysokim pH. Kwasy humusowe mogą pomóc w ochronie związków azotu. Zamiast mocznika zastosuj RSM z Tohumus.
Dobrze zastosowany azot po kilku tygodniach się uwolni – mikroorganizmy zużyją go, a następnie uwolnią z powrotem do gleby po swojej śmierci. To inwestycja w efektywność nawożenia startowego pod kolejną uprawę.
Kwasy humusowe – naturalne wsparcie gleby
Oprócz azotu warto wspomóc rozkład słomy i aktywność mikroflory glebowej poprzez zastosowanie kwasów humusowych.
Wspomagają one:
- Rozkład materii organicznej.
- Tworzenie próchnicy (humifikację).
- Utrzymywanie wilgoci i poprawę struktury gleby.
- Poprawę proporcji między bakteriami a grzybami.
Warto wybrać stymulator wzrostu roślin Tohumus – naturalny koncentrat kwasów humusowych i potasu, który wspiera życie biologiczne gleby i poprawia dostępność składników pokarmowych.
Wapno – regulacja pH dla bakterii i mineralizacji
Glebowa kwasowość to bariera dla mikroorganizmów. Jeśli pH jest zbyt niskie, nawet dobry azot i słoma nie wystarczą.
Uprawa pożniwna – im wcześniej, tym lepiej
Pierwsza uprawa pożniwna może być płytka, do 10–15 cm, żeby wymieszać słomę z glebą , tuż po aplikacji azotu na resztki pożniwne. Warto rozważyć podwójne talerzowanie. Koszty Tak, ale to realna inwestycja w jakość stanowiska.
W skrócie – co zrobić po żniwach, żeby słoma nie była problemem:
- Zbieraj nisko i rozdrabniaj dokładnie.
- Zastosuj 5–10 kg N na 1 tonę słomy (od 30kg N/h).
- Dodaj kwasy humusowe.
- Wymieszaj z glebą płytką uprawą.
- Rozważ drugie talerzowanie.
- Nie zwlekaj – rób to od razu po żniwach.
Dlaczego to się opłaca?
- Więcej składników pokarmowych dla rzepaku i zbóż.
- Poprawa struktury gleby i zatrzymywanie wody.
- Wzrost zawartości próchnicy i aktywności biologicznej.
- Lepszy start upraw ozimych.
- Oszczędności na nawożeniu wiosną.
Podsumowanie: słoma to nawóz, który należy mądrze aktywować
Zamiast traktować słomę jako przeszkodę – potraktuj ją jak pełnoprawny nawóz. Zainwestuj w azot, wsparty kwasami humusowymi, dostosuj pH wapnem i wymieszaj z glebą.
Zobacz koniecznie film: PRZED ŻNIWAMI WCZESNEJ PSZENICY - CO Z AZOTEM NA SŁOMĘ?
Dowiesz się z niego jak uniknąć błędów przy nawożeniu resztek pożniwnych, jakie formy azotu są najskuteczniejsze i dlaczego odpowiedni moment aplikacji ma kluczowe znaczenie dla przyszłych plonów.
