Ponad 50% zbiorów pszenicy ozimej przeznacza się na cele konsumpcyjne, głównie do wyrobu mąki i wypieku pieczywa. W uprawie pszenic jakościowych liczy się nie tylko wysoki plon, ale i jakość surowca do przerobu technologicznego. Ziarno powinno wykazywać przede wszystkim wysoką zawartość białka i glutenu. W praktyce w celu poprawy jakości ziarna zaleca się aplikację trzeciej dawki azotu „na kłos”. Jest to tzw. dawka jakościowa o standardowej wielkości 30-40 kg N/ha i stosuje się ją w okresie od ukazania się liścia flagowego (przed początkiem wykłoszenia) do początku kwitnienia (Pecio, 2014). Od fazy kłoszenia obniża się aktywność korzeni, zwalnia się tempo pobierania składników i zboża mogą przyswoić jeszcze około 40-50 kg N/ha.
Trzecia dawka azotu a pogoda
Termin zastosowania późnej dawki azotu N3 jest uzależniony do warunków pogody, które mają wpływ na wykorzystanie azotu do budowy białka. Suche lata w czasie wegetacji pobudzają rośliny do szybkiego gromadzenia białek zapasowych i zwiększają ilość i jakość glutenu w ziarnie. W takich warunkach dawka jakościowa powinna być niższa i zastosowana jak najwcześniej, już od fazy ukazania się liścia flagowego. Granule nawozu muszą rozpuścić się w glebie i dotrzeć do strefy korzeniowej roślin z wodami opadowymi. W rejonach kraju gdzie występują cykliczne okresy suszy należy rozważyć nawożenie azotowe oparte na dwóch dawkach azotu – startowej i jednej pogłównej.
Trzecią, późną dawkę azotu należy aplikować w postaci szybko działających nawozów saletrzanych w formie stałej. Najlepiej o zabiegu wybrać saletrę amonową Pulan (34% N). Dobrym rozwiązaniem w okresie bezdeszczowym jest zastosowanie roztworu saletrzano-mocznikowego. RSM zawiera wszystkie dostępne formy azotu (azotanową, amonową, amidową) w korzystnych proporcjach. Płynna forma przyspiesza przyswajanie azotu przez rośliny i może być stosowana na wszystkich rodzajach gleb.
