W rolnictwie zrównoważonym dużą rolę przypisuje się naturalnej żyzności gleby oraz jej aktywności biologicznej i z tego względu uproszczenia w uprawie roli są coraz częściej stosowaną praktyką rolniczą. Polegają one na zmniejszeniu liczby orek i ich głębokości oraz zastępowaniu orki uprawkami nieodwracającymi roli. Za rezygnacją z tradycyjnej uprawy płużnej przemawia zarówno jej destrukcyjny wpływ na strukturę wierzchniej warstwy gleby i zmniejszenie różnorodności biologicznej, jak i duże nakłady finansowe związane z wykonywaniem głębokiej orki.

Dlaczego zachwaszczenie zazwyczaj wzrasta?

Jednakże stosowanie uproszczeń w uprawie roli przyczynia się z reguły do wzrostu zachwaszczenia łanu. W tradycyjnej uprawie płużnej nasiona chwastów osypane na glebę zostają przemieszczone do jej głębszych pokładów, z których niewiele gatunków chwastów ma szanse na wykiełkowanie. W kolejnym roku mogą one zostać ponownie wyorane na powierzchnię, jednak pewien odsetek nasion straci już zdolność kiełkowania i nie wzejdzie. Natomiast w uprawie uproszczonej nasiona zostają wymieszane z glebą w wierzchniej jej warstwie, z której większość gatunków może wykiełkować.

Najczęściej związane jest ze zwiększeniem liczebności zarówno gatunków krótkotrwałych, jak i wieloletnich, których zwalczanie nawet środkami chemicznymi jest utrudnione. Nasilenie występowania chwastów krótkotrwałych charakterystycznych dla roślin zbożowych, takich jak: miotła zbożowa, stokłosa żytnia czy wyczyniec polny, jest dodatkowo potęgowane przez uprawę tych gatunków w monokulturze. Z gatunków wieloletnich najczęściej na polu pojawiają się chwasty głęboko korzeniące się, takie jak ostrożeń polny, mniszek lekarski, perz czy coraz częściej występujący powój polny, których podziemne organa wegetatywne nie są niszczone przez płytkie zabiegi uprawowe.