Obornik stanowi cenne źródło składników pokarmowych. Wartość nawozowa obornika zależy między innymi od składu chemicznego ściółki, kału i moczu zwierząt, jak również od sposobu jego przechowywania oraz rodzaju paszy i kierunku użytkowania zwierząt.
Ile azotu, fosforu i potasu zawiera tona obornika?
W tonie obornika znajduje się od 3 do 8 kg azotu, od 0,5 do 2,0 kg fosforu i od 4,0 do 8,5 kg potasu. W przypadku tego nawozu jego korzystne oddziaływanie na właściwości gleby widoczne jest przez okres kilku lat. W okresie 3 lat od zastosowania obornika rośliny mogą wykorzystać około 50% azotu wniesionego z tym nawozem, przy czym wykorzystanie azotu z obornika w pierwszym roku wynosi około 30%, w drugim roku - 12%, zaś w trzecim - 8%. Z kolei wykorzystanie fosforu i potasu w pierwszym roku po aplikacji obornika wynosi odpowiednio 20 i 60%. Obornik w swoim składzie poza makroelementami zawiera pulę mikroelementów.
Kiedy najlepiej stosować obornik?
Ze względu na dłuższy okres jego oddziaływania na glebę, w tym uwalniania składników nawozowych obornik powinien być stosowany pod rośliny o długim okresie wegetacji, takie jak buraki, ziemniaki, rzepak, czy też kukurydza na silos. Obornik najkorzystniej jest aplikować w okresie jesiennym. Nawóz ten może być również stosowany z powodzeniem w okresie wiosennym. Termin aplikacji obornika uzależniony jest od uprawianej rośliny, kategorii agronomicznej gleby, ukształtowania terenu, jak również od warunków klimatycznych. Stosowanie obornika jesienią zalecane jest na glebach ciężkich i średnich, a w okresie wiosennym na glebach lekkich i bardzo lekkich, zwłaszcza na polach o dużych skłonach oraz stanowiskach charakteryzujących się dużą ilością opadów atmosferycznych. Przy jesiennym stosowaniu obornika na tego typu obszarach mogłoby dojść do istotnych strat azotu i potasu, które wynikają z szybkiego rozkładu tego nawozu.
