Sucha zgnilizna kapustnych to jedna z najgroźniejszych chorób rzepaku. Ochronę fungicydową na plantacjach należy prowadzić już jesienią w celu zahamowania pierwotnych infekcji oraz rozwoju patogena na liściach i szyjce korzeniowej. Wiosną, tuż po ruszeniu wegetacji, warto zabieg powtórzyć, aby ograniczyć możliwość kolejnych infekcji.
Konieczna lustracja plantacji
Wiosenną, decyzję o konieczności przeprowadzenia zabiegu należy przeprowadzić po uprzedniej lustracji plantacji i ocenie roślin. Lustrację należy przeprowadzić możliwie wcześnie. Ocena zagrożenia plantacji wiosną, nie jest łatwa…, gdyż wiele liści jest po zimie uszkodzonych, zżółkniętych, obumarłych…
Źródłem infekcji są resztki pożniwne i porażony materiał siewny. Choroba pojawia się w okresie jesieni i rozwija się przez cały okres wegetacji rzepaku. Objawy można obserwować na liścieniach, liściach, łodygach, szyjkach korzeniowych i łuszczynach.
Co sprzyja chorobie?
Do rozwoju grzybni wystarczy temperatura powyżej 5°C. Przy czym w takich warunkach rozwój grzybni jest powolny. Wraz ze wzrostem temperatury, tempo rozwoju patogena wzrasta. Do infekcji potrzebna jest również podwyższona wilgotność, czyli deszczowa pogoda, rosa lub mgła. Uszkodzenia liści i korzeni, wywołane żerowaniem szkodników, to kolejny czynnik, który wpływa na wzrost zagrożenia infekcją. W bieżącym sezonie szyjki korzeniowe na wielu plantacjach mają liczne ślady żerowania larw śmietki kapuścianej, co może stanowić wzrost zagrożenia grzybami chorobotwórczymi.
Progiem ekonomicznej szkodliwości jest stwierdzenie 10-15% roślin rzepaku ozimego z objawami suchej zgnilizny kapustnych w postaci zbrunatnienia szyjek korzeniowych lub żółtobrunatnych plam z piknidiami na liściach.
Środki ochrony roślin
Dostęp do informacji o środkach ochrony roślin dopuszczonych do obrotu i stosowania przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi:
Preparaty ograniczające suchą zgniliznę kapustnych obok działania typowo grzybobójczego, maja również zdolność regulacji pokroju roślin.
