Wysoki udział zbóż w strukturze agrarnej Polski skutkuje częstą uprawą zbóż po sobie, co wpływa niekorzystnie na stan fitosanitarny pól poprzez wzrost zachwaszczenia lub porażenia chorobami. Jednym z rozwiązań łagodzenia negatywnego wpływu stosowania płodozmianów zbożowych jest wprowadzenie mieszanych zasiewów zbożowych – międzyodmianowych i międzygatunkowych. Mieszanki międzygatunkowe cieszą się rosnącą popularnością i obecnie uprawiane są na areale stanowiącym 15% struktury zasiewów zbóż. Uprawia się je po zbożach, bądź też w krótkotrwałych monokulturach. Mieszanki mogą być dwu- lub trójskładnikowe, przy czym najczęściej uprawiana jest mieszanka jęczmienia jarego z owsem.

Zasiewy mieszane są mniej zachwaszczone niż uprawy w siewie czystym ze względu na lepsze zdolności konkurencyjne wynikające z większego zwarcia łanu. Szczególnymi właściwościami w tym względzie odznaczają się mieszanki z udziałem owsa. Gatunek ten, spośród wszystkich zbóż odznacza się największą konkurencyjnością ze względu na szybki przyrost biomasy. Z tego powodu, mieszanki w których jednym z komponentów jest owies są mniej zachwaszczone niż mieszanki innych zbóż. Im większy udział owsa w mieszance tym jest ona bardziej konkurencyjna w stosunku do chwastów. Badania wykazały, że najlepsza pod względem redukcji zachwaszczenia jest mieszanka jęczmienia jarego z owsem, a liczebność chwastów w tejże mieszance jest tym mniejsza, im większy udział posiada owies. Zachwaszczenie mieszanek zależy również od przedplonu. Jest ono mniejsze w krótkotrwałych monokulturach mieszankowych, niż gdy uprawia się je po zbożach w siewie czystym. Również jako przedplon wypadają lepiej rośliny strączkowe lub mieszanki zbożowo-strączkowe w porównaniu ze zbożami w siewie czystym.

Skład gatunkowy chwastów występujących w mieszankach zbożowych nie odbiega od tego jaki spotyka się w zbożach jarych w siewie czystym. Do powszechnych chwastów w tych uprawach należą m.in. komosa biała, szarłat szorstki, przytulia czepna, fiołek polny, rdesty, tobołki polne, tasznik pospolity, gwiazdnica pospolita, chwasty rumianowate, przetaczniki, jasnoty.

Niewielkie są możliwości chemicznego odchwaszczania mieszanek. Nadają się do tego herbicydy zawierające mieszaninę 2,4-D + florasulam, jednak nie można ich stosować do odchwaszczania mieszanek zawierających owies. W mieszankach jęczmienia jarego z owsem można stosować mieszaninę florasulam + 2,4-D + aminopyralid. Ze względu na niewielkie możliwości chemicznej regulacji zachwaszczenia zasiewów mieszanych, znacząca rola w ochronie przed chwastami przypada zabiegom mechanicznym. Do tego celu nadaje się brona chwastownik, lecz można też zastosować bronę lekką z ostrymi zębami. Bronowanie należy wykonać ukośnie do rzędów, ewentualnie w ich poprzek, natomiast nigdy wzdłuż. Należy pokreślić, że zasiewy mieszane, z tego względu, że są mniej zachwaszczone niż zasiewy jednogatunkowe, wymagają mniejszych nakładów na ochronę przed chwastami. Na polach dobrze utrzymanych, o niskim stopniu zachwaszczenia wystarczy wykonać bronowanie, natomiast mieszanki wysiane na polach zachwaszczonych, o słabej kulturze wymagają ochrony herbicydowej.