Nadmiar wody w glebie, podobnie jak i jej niedobór, wywołuje stres u roślin. Na glebach nadmiernie uwilgotnionych rośliny wytwarzają płytki system korzeniowy, który utrudnia im w sezonie wegetacyjnym korzystanie z wody zgromadzonej w głębszych warstwach profilu glebowego oraz wpływa niekorzystnie na możliwość pobierania składników pokarmowych z gleby. Korzenie roślin w takich warunkach mogą ponadto ulegać obumarciu. Gleby nadmiernie uwilgotnione łatwiej również tracą składniki pokarmowe.

W warunkach występowania nadmiaru wody i ograniczonego dostępu tlenu należy się liczyć z możliwością nagromadzania się w środowisku glebowym zredukowanych form składników w stężeniach toksycznych dla roślin, których ujemne oddziaływanie może trwać nawet po unormowaniu się stosunków wodnych w glebie. Niedotlenienie gleby sprzyja również wypływowi niektórych jonów z korzeni roślin. Stwierdzono, że w warunkach beztlenowych korzenie tracą około 30% potasu, podczas gdy przy odpowiednim zaopatrzeniu w tlen straty te nie przekraczają 5%. Rośliny narażone na oddziaływanie nadmiernych ilości wody w środowisku wzrostu i rozwoju są ponadto bardziej podatne na choroby i ataki szkodników.