Zewnętrzne objawy deficytu siarki niekiedy są trudne do rozpoznania, ponieważ w wielu przypadkach przypominają one objawy niedoboru magnezu i azotu. Jednak przy braku siarki widoczne są one na liściach młodszych oraz stożkach wzrostu, podczas gdy przy deficycie azotu w pierwszej kolejności ujawniają się na liściach starszych. Wynika to z małej ruchliwości siarki w roślinie, która w przypadku niedoboru nie przemieszcza się z liści starszych do młodszych. Przy utrzymującym się deficycie tego pierwiastka dochodzi do zasychania młodszych organów wegetatywnych. Następuje zahamowanie wzrostu pędów, a przy skrajnym deficycie tego pierwiastka również korzeni. Niedostateczne zaopatrzenie roślin w siarkę związane jest z wystąpieniem symptomów charakterystycznych dla ograniczonej aktywności fotosyntetycznej roślin, co wiąże się głównie z redukcją zawartości chlorofilu w liściach roślin. U roślin tych przejaśnienie młodych liści rozpoczyna się od jasnozielonego zabarwienia ich krawędzi. Tkanki na nerwach liścia pozostają zielone. Dodatkowo liście stają się wyprostowane i sztywne. W fazie wydłużeniowej dochodzi do wystąpienia marmurkowatości najmłodszych liści, które przyjmują łyżkowaty pokrój. Przy deficycie siarki rzepak wytwarza małe kwiaty, a w czasie dojrzewania dochodzi do redukcji wielkości i liczby łuszczyn, które charakteryzują się niewielką liczbą nasion.

Przy deficycie siarki następuje zahamowanie wzrostu pędów. Rośliny są sztywne i kruche, a ich łodygi są cienkie ze względu na zahamowanie ich przyrostu na grubość, co jest szczególnie widoczne u pomidora i słonecznika. U wielu roślin przy niedoborze siarki dochodzi do drewnienia łodyg oraz zasychania bocznych części blaszek liściowych. Liście są drobne, zwężone i skrócone o jasnozielonej barwie.