Zadrzewienia śródpolne, czyli pojedyncze drzewa, krzewy lub ich skupiska, niestanowiące zbiorowisk leśnych ani terenów zieleni, wraz z zajmowanym terenem, na którym występują i pozostałymi składnikami jego szaty roślinnej, pełnią na obszarach użytkowanych rolniczo funkcje ochronne, produkcyjne oraz społeczno-kulturowe.

Ograniczają przemarzanie gleby, erozję wodną i wietrzną, stanowiąc bariery wiatrochronne. Niwelują dobowe wahania temperatury i obniżają tempo topnienia śniegu, dzięki czemu więcej wody pozostaje w glebie. Przyczyniają się także do zwiększenia wilgotności powietrza w warstwie przygruntowej. Zadrzewienia śródpolne zmniejszają wymywanie składników pokarmowych oraz wpływają na bogactwo flory i fauny, w tym owadów zapylających i ptaków owadożernych.

Przy tworzeniu zadrzewień śródpolnych powinno się unikać gatunków inwazyjnych oraz przenoszących choroby i/lub szkodniki upraw. Należy pamiętać, że w bezpośrednim sąsiedztwie zadrzewień może dochodzić do obniżenia plonów roślin. Jednak w miarę oddalania się od nich obserwuje się odwrotną tendencję. Dzięki obecności odpowiednich zadrzewień można uzyskać podwyższenie plonów o 10-20%.