Soja należy do rodziny bobowatych, a jedną z jej zalet jest zdolność do współżycia z korzeniowymi bakteriami brodawkowatymi Bradyrhizobium japonicum, które wiążą azot atmosferyczny z powietrza.

Soja cechuje się wysokimi wymaganiami termicznymi. W uprawie tej rośliny wyróżniamy dwa okresy krytyczne, pierwszy przypada na czas od wysiewu nasion do pełni wschodów, temperatura powietrza powinna wtedy wynosić co najmniej 10°C, a gleby na głębokości siewu minimum 8 - 10°C. Drugi krytyczny okres wiąże się z porą kwitnienia. Wtedy to temperatura powietrza powinna mieścić się w granicach od 20 - 30°C. Jest to o tyle istotne, gdyż rośliny mogą zawiązać mniej strąków, co przełoży się na niższy plon nasion. W związku z powyższym optymalny termin siewu przypada na ostatnią dekadę kwietnia i pierwszą dekadę maja.

Soję powinniśmy uprawiać na glebach żyznych, łatwo nagrzewających się, przewiewnych i niezaskorupiających się. Soja nie lubi gleb kwaśnych, a optymalny odczyn wynosi od pH 6,0 do 7,0. Ze względu na jej zdolność do wiązania azotu atmosferycznego, wymaga ona niewielkich dawek startowych azotu, które wynoszą od 20 do 40 kg N/ha na stanowiskach ubogich. Do zasilenia azotem można stosować saletrę amonową, saletrzak lub RSM. Na glebach o średniej zasobności trzeba wysiać około 40-50 kg P2O5/ha i 60-80 kg K2O/ha, np. POLIFOSKA® 5 lub POLIFOSKA® 6. Przed siewem nasiona należy zaszczepić nitraginą.