W okresie jesiennym rzepak ozimy do prawidłowego wzrostu potrzebuje przede wszystkim fosforu i potasu oraz niskich dawek azotu. Azot jest podstawowym pierwiastkiem plonotwórczym, jak również odpowiada za przygotowanie rzepaku do spoczynku zimowego. Najlepiej jest aplikować go przed uprawą przedsiewną, stosując nawozy jedno- lub wieloskładnikowe.

Jesienią nie za dużo azotu, ale i nie za mało

Do nawożenia azotowego w okresie jesiennym należy podejść w dwóch płaszczyznach. Z jednej strony jesienią należy unikać przenawożenia azotem, bowiem pierwiastek ten przyspiesza wzrost, co przed spoczynkiem zimowym nie zawsze korzystnie wpływa na rośliny. Poza tym azot zwiększa zawartość wody w roślinie, co wpływa na zmniejszenie zimotrwałości rzepaku oraz jego odporności na choroby. Stąd też szczególnie w przypadku wczesnych siewów, a także odmian charakteryzujących się dynamicznym tempem wzrostu, jak również na glebach, na których zastosowano obornik czy gnojowicę, czy też po przedplonach pozostawiających dużo azotu w glebie należy podchodzić bardzo ostrożnie do nawożenia azotowego. Analogiczna sytuacja ma miejsce na stanowiskach zasobnych w próchnicę w warunkach, które sprzyjają mineralizacji azotu organicznego, szczególnie w przypadku wilgotnej i ciepłej jesieni.

Z drugiej jednak strony należy pamiętać, że dobrze rozwinięty łan rzepaku ozimego w okresie jesiennym może pobrać od 60 do 80 kg azotu, zaś łany wybujałe nawet do 100 kg azotu z powierzchni 1 ha. Ważnym aspektem prawidłowej uprawy rzepaku ozimego w okresie jesiennym jest kontrola stanu odżywienia roślin. Należy zadbać o to, aby nie dopuścić do nadmiernego wybujania i wyniesienia szyjki korzeniowej, co niekorzystnie wpłynie na przezimowanie roślin.