Rzepak ozimy jest rośliną, która wymaga długiego okresu hartowania. Pierwsza faza przygotowania do zimy to tzw. prehartowanie, w czasie którego temperatura w ciągu dnia powinna wynosić około 10-15^oC. Prehartowanie indukuje tworzenie rozetowego pokroju roślin, zahamowanie wzrostu wydłużeniowego w okresie hartowania oraz zwiększa potencjalne możliwości aparatu fotosyntetycznego w niskich temperaturach.

Drugą fazą jest hartowanie, którego długość uzależniona jest od warunków pogodowych. Zwykle w przedziale temperatur od +2 do +5 st. C wynosi 3-4 tygodnie. Hartowaniu sprzyja słoneczna pogoda, w czasie której zachodzi intensywny proces fotosyntezy. W tym okresie rośliny gromadzą w komórkach cukry i substancje białkowe, które obniżają punkt zamarzania soku komórkowego. Stopniowy i długi proces hartowania sprzyja zgromadzeniu dużej ilości substancji zapasowych, co z kolei zwiększa odporność roślin na niską temperaturę.

Rośliny rzepaku ozimego powinny wytworzyć przed zimą 6-8 liści rozdzielonych krótkimi międzywęźlami, szyjka korzeniowa powinna osiągnąć średnicę ponad 5 mm, a korzeń palowy długość 15-20 cm. Jesienią rośliny przechodzą tzw. proces „przysiadania”, tj. wciągania łodygi podliścieniowej pod ziemię. „Przysiadanie” spowodowane jest kurczeniem się korzenia i zwiększa zimotrwałość roślin.

W ostatnim czasie w całym kraju notowane są wysokie temperatury, które wydłużają wegetację roślin sprzyjając ich wzrostowi, a nie gromadzeniu związków zapasowych w soku komórkowym.