Chwasty występujące w roślinach uprawnych powodują duże straty w plonie i jego jakości. Ich szkodliwy wpływ wynika przede wszystkim z konkurencji z rośliną uprawną o przestrzeń życiową i światło, wodę oraz składniki pokarmowe. Na polach uprawnych dominują chwasty krótkotrwałe, które rozmnażają się tylko generatywnie i po wydaniu nasion giną. Jednakże coraz częściej i liczniej spotkać można również gatunki wieloletnie. Rozmnażają się one zarówno generatywnie, jak i wegetatywnie. Po wydaniu nasion i obumarciu nadziemnych części roślin najczęściej pod ziemią pozostają organa wegetatywne (kłącza, rozłogi, korzenie, cebule), z których wyrastają nowe osobniki. Ich nasilenie występowania na polach uprawnych wynika z coraz częstszego stosowania bezorkowej uprawy roli, która nie niszczy organów wegetatywnych znajdujących się w glebie. Gatunki wieloletnie są znacznie trudniejsze do wyeliminowania, niż chwasty krótkotrwałe. Praktycznie nie można ich zniszczyć za pomocą metod mechanicznych. Herbicydy też nie są tak skuteczne, jak w przypadku roślin krótkotrwałych. Dotyczy to zwłaszcza gatunków o silnie rozbudowanych i głęboko umieszczonych w glebie częściach wegetatywnych, jak u ostrożenia polnego. Na uwagę zasługuje również perz właściwy, którego podziemne rozłogi umieszczone są tylko w napowietrzonej warstwie ornej gleby. Są one jednak bardzo rozbudowane i z gęsto rozmieszczonymi na nich oczkami, z których wyrastają nowe pędy. Liczba oczek na 1m2 gleby w warstwie 0-30 cm może dochodzić do 1 800 szt.