Wśród wielu gatunków szkodników, które nawet podczas zimy zagrażają plantacjom rzepaku i powodują straty w plonie są drobne gryzonie polne.

Nawet w okresie zimy, gryzonie mogą uszkadzać młode rośliny rzepaku. Gryzonie, np. nornik polny może żerować także pod śniegiem, uszkadzając liście oraz stożki wzrostu roślin. W miarę żerowania gryzonie przenoszą swoje nory dalej w głąb pola. Rośliny, uszkodzone jesienią, a także w okresie zimy, zamierają. Na plantacji tworzą się charakterystyczne place pozbawione całkowicie lub częściowo roślin.

W okresie wiosny gryzonie mogą również uszkadzać rośliny, aż do momentu kiedy rzepak zaczyna tworzyć pędy kwiatowe. Wówczas szkodniki opuszczają plantację w poszukiwaniu nowych młodych roślin, jak zasiewy buraków, kukurydzy lub roślin wieloletnich, jak lucerna, trawy nasienne.

Konieczna lustracja plantacji

Zwalczanie chemiczne gryzoni powinno się przeprowadzać poza okresem wegetacji, tj. w okresie późnojesiennym, podczas bezśnieżnej zimy i jeśli jest to konieczne, na przedwiośniu. Najkorzystniejszym okresem jest moment pojawienia się pierwszych otworów nor na brzegach plantacji. Lustracje plantacji należy przeprowadzić natychmiast po zejściu z pola okrywy śnieżnej.

Na wybranych 3 miejscach o wymiarach 10 x 10 metrów, zadeptuje się wszystkie nory; po dwóch dniach zlicza się wszystkie czynne, czyli otwarte nory, przeliczając ich ilość na 1 ha.

Próg szkodliwości po zimie i w okresie wiosny wynosi 101 – 200 czynnych nor/ha. Im szybsze stwierdzenie zagrożenia, tym walka ze szkodnikami może być skuteczniejsza