W doradztwie nawozowym założono, że nawożenie fosforem ma na celu zabezpieczenie potrzeb pokarmowych roślin i utrzymanie zasobności gleby na optymalnym poziomie tzn. klasie zasobności średniej. Dlatego też przy ustalaniu potrzeb nawozowych musimy uwzględnić dwie rzeczy. Pierwszą z nich jest zabezpieczanie potrzeb pokarmowych roślin a więc pobranie składnika wraz z odpowiednią ilością plonu głównego i ubocznego. Druga to korekta ze względu na aktualną zasobność gleby w fosfor. Jeżeli gleba cechuje się bardzo niską i niską zasobnością to dawkę nawozu mineralnego wyliczonego w oparciu o potrzeby pokarmowe uprawianej rośliny należy zwiększyć odpowiednio o 50 i 25%, w klasie zasobności średniej dawka nawozów ma pokryć wyliczone potrzeby pokarmowe, natomiast gdy zasobność jest wysoka lub bardzo wysoka to wyliczona dawka P powinna zostać obniżona odpowiednio o 25 i 50%. W tabeli 1 przedstawiono przykładowe pobranie P z plonami roślin uprawnych w kg/t.

Tabela 1. Pobranie P z plonami roślin uprawnych w kg/t.

Źródło: dane IUNG-PIB

Na przykład przewidywany plon pszenicy ozimej wynosi 7 ton, a gleba charakteryzuje się niską zawartością P, obliczenie:

                                            Dawka P = 7 t/ha x 4,3 kg P/t x 1,25 =37,6 kg P/ha

Do wyrażenia zapotrzebowania na P w postaci tlenkowej uzyskany wynik należy pomnożyć przez współczynnik 2,29 co dla przykładu powyżej daje 86 kg P₂O₅/ha.