Zagadnienie poruszone na forum internetowym: „Stosuję Polifoskę od wielu lat z dobrymi efektami, zawsze wyłącznie przedsiewnie wiosną więc chlorki powinny zostać wymyte zanim ruszy wegetacja i nigdy nie było żadnych problemów. Ale ostatnio wyczytałem, że np. zawarty w niej chlorek potasu może szkodzić uprawom” - wymaga wyjaśnienia.

Chlor zalicza się do mikroelementów, jakkolwiek może występować w roślinach w dużych ilościach. Chlor występuje w roztworze glebowym w postaci jonowej Cl- lub w postaci łatwo rozpuszczalnych soli. Nie tworzy związków nierozpuszczalnych i nie jest sorbowany przez glebę. Stałym źródłem chlorków jest mokry opad atmosferyczny, z którym wnoszone jest na powierzchnię w Polsce rocznie ok. 12 kg Cl/ha (dla prawidłowego rozwoju rośliny potrzebuje 4-8 kg Cl/ha). Istotnym źródłem chlorków jest produkcja rolna - nawozy naturalne i w dużej mierze nawozy potasowe stosowane w postaci chlorku potasu (KCl),

Rośliny łatwo pobierają jony chlorkowe Cl- z roztworu glebowego, a zwiększenie zawartości tego składnika w glebie powoduje wzrost pobrania i akumulację w roślinie. W rzeczywistości spotykamy się częściej ze zbyt dużą ilością tego pierwiastka niż jego deficytem, więc dla większości gatunków roślin zapotrzebowanie na chlor wprowadzany z nawożeniem jest minimalne.

Zgodnie z zasadą „co za dużo to nie zdrowo”, nadmiar chloru w nawozach może niektórym roślinom szkodzić. Kierując się tolerancją poszczególnych upraw na chlorki (wg różnych źródeł) należy wybrać nawóz zawierający potas w formie chlorkowej (KCl) albo siarczanowej (K₂SO₄):

Skutki nadmiaru chloru u roślin wrażliwych

Zwiększone stężenie chlorków zakłóca wschody roślin i działa toksycznie na młody system korzeniowy w podłożu i prowadzi do obniżki plonów i pogorszenia ich jakości. Nadmiar chlorków u roślin powoduje:

• obniżenie zawartość kwasów organicznych co pogarsza smak owoców,
• nadmierne nagromadzenie wody w tkankach, które osłabia zdolność przechowalniczą i przetwórczą,
• gromadzenie niskocząsteczkowych związków organicznych, czego skutkiem jest spadek poziomu skrobi, białka (bulwy ziemniaka) oraz cukru (np. pomidor) w owocach.