Dzikie zwierzęta to nieodzowna część ekosystemu pól. Małe, duże, skaczące czy latające zachwycają swoją dzikością, wolnością i naturalnością. Sprawiają, że człowiekowi robi się ciepło na sercu, ale czy wszystkim?

Biały zad to jej znak

Nasz bohater jest łagodny, płochliwy i jest roślinożercą, zatem nikomu nie zagraża. Sarna (Capreolus) to ssak z rodziny jeleniowatych. Występuje na terenie całej Polski i pierwotnie zamieszkiwała tereny zalesione. Wraz z wycinką lasów i większą urbanizacją terenów coraz częściej możemy ją spotkać na polach i łąkach. Ta zmiana siedliska sprawiła, że powstała nowa forma – sarna polna. Zwierzęta zmieniły sposób odżywiania, a rudle (stada) zwiększyły liczbę osobników nawet do 50 sztuk.

„Bambi” atakuje

Niestety zwierzęta pozbawiane naturalnych siedlisk dostosowują się do nowych warunków. Pola uprawne, na których posiane są oziminy to idealny paśnik. Ssaki te zjadają od 4 do 5 kg świeżych roślin w ciągu doby. W ich jadłospis wchodzą takie uprawy jak: pszenica, jęczmień, żyto, motylkowe oraz rzepak, zatem szkody wyrządzone na polach dla rolników są „bolesne”. Problem z liczebnością stad narasta, a tym samym wzrasta areał zniszczeń.

Szkody łowieckie

Kwestie prawne związane z wyrządzonymi szkodami, reguluje Ustawa z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (Dz. U. 2020 poz. 1683, 2320) i Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie szczegółowych warunków szacowania szkód w uprawach i płodach rolnych (Dz. U. nr 2019, poz. 776).

Autor: Grzegorz Kuropatnicki – Przedstawiciel Terenowy GA – Małopolskie, Podkarpackie, Śląskie