
O realizacji potencjału plonowania pszenicy ozimej w zmiennych warunkach klimatycznych Polski (determinowanych geografią uprawy) decyduje w dużej mierze właściwy wybór odmiany przeznaczonej do założenia plantacji. Część odmian pszenicy ozimej uprawianych w niewłaściwych warunkach może wykazywać zbyt małą mrozoodporność, znaczną podatność na choroby czy wyleganie. Stąd, szczególną pomoc w podjęciu decyzji o wyborze odpowiedniego materiału siewnego stanowi lista odmian zalecanych do uprawy na obszarze danego województwa, sporządzana przez Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych. Kolejnym – beznakładowym i szczególnie istotnym czynnikiem wpływającym na możliwość realizacji potencjału plonotwórczego pszenicy ozimej jest termin jej siewu. Czynnik ten warunkuje długość jesiennej wegetacji, a więc – osiągnięcie przez pszenicę odpowiedniej fazy rozwojowej (4-5 liści, rozbudowany system korzeniowy) i wejście w etap zimowego spoczynku.
Zasiewy pszenicy ozimej w optymalnych terminach różnią się w zależności od regionu Polski, rozpoczynają się w połowie września i kończą wraz z końcem października:
Zakładając plantację należy pamiętać, by korzystać tylko z kwalifikowanego i zaprawionego materiału siewnego.
Pszenica to roślina silnie reagująca na jakość stanowiska, stąd należy mieć na uwadze jej potrzeby pokarmowe i dbałość o regulację odczynu podłoża. Najlepszym podejściem w przedsiewnym nawożeniu tej rośliny jest wykorzystanie kompleksowych nawozów wieloskładnikowych. W tym celu warto stosować nawozy takie jak przykładowo: Polifoska 5, Polifoska 6, Polifoska 8, Polifoska Krzem, Amofoska 5-10-25 z borem.
Literatura: Metodyka Integrowanej Produkcji pszenicy ozimej i jarej. Opracowanie zbiorowe pod red. Horoszkiewicz-Janka J., Strażyński P., Mrówczyńskiego M. 2023. GIORiN, Warszawa.
