
Gatunek ten ma najmniejsze spośród pozostałych zbóż wymagania glebowe i wodne. Żyto ozime posiada silny system korzeniowy, dzięki któremu może pobierać wodę i składniki pokarmowe z głębszych warstw gleby. Ponadto charakteryzuje się wysoką mrozoodpornością, a także większą niż pozostałe zboża tolerancją na zakwaszenie gleby. Cechy te powodują, że roślinę te można uprawiać na glebach lekkich, przepuszczalnych, o małych zdolnościach zatrzymywania wody, gdzie inne gatunki często zawodzą. Ponadto warto rozważyć siew żyta w warunkach niskiego odczynu gleby, np. na dzierżawach…
Do wysiewu warto używać kwalifikowanego materiału siewnego. Warunkiem koniecznym w uprawie żyta ozimego, a także innych zbóż jest zaprawienie ziarna środkami grzybobójczymi. Gęstość siewu żyta w dużej mierze zależy od jakości gleby, terminu siewu, przedplonu. Poprawna ilość wysiewu ziaren to 280 – 320 szt./m2. Po dobrym przedplonie, w korzystnych warunkach, obsadę roślin można obniżyć. Nie należy nadmiernie zagęszczać łanu (siew powyżej 400 szt./ m2), ponieważ zbyt gęsty siew wpływa na wzrost porażenia roślin przez choroby grzybowe oraz wyleganie łanu.
Przy wyborze odmiany warto skorzystać z List Odmian Zalecanych do uprawy w danym rejonie kraju. LOZ wraz z charakterystyką odmian dostępne są na stronie www.coboru.pl. Natomiast wyniki plonowania roślin w poszczególnych punktach doświadczalnych można znaleźć w zakładce Tutaj.
Tabela 1. ŻYTO OZIME. Listy odmian zalecanych do uprawy na obszarze województw na rok 2017
IMGC#3#80
