Szacuje się, że ogólna erozja gleby wynosi 1 mld ton rocznie w całej UE. Obecnie około 24% gleb UE jest dotknięta erozją wodną, głównie na gruntach uprawnych, przy czym prognozy odnoszą się do możliwego wzrostu o 13-25% do 2050 r. Niezrównoważona erozja wodna dotyczy około 32% gruntów rolnych. Mechaniczne mieszanie gleby, powszechna praktyka w rolnictwie, może również zainicjować degradację gleby. Zjawisko to, zwane erozją uprawową, może mieć znaczący wpływ na pola uprawne. Inne formy erozji obejmują erozję wietrzną i zbiory plonów, między innymi.

Dowiedz się więcej o buraku cukrowym​​

Nierównowaga składników odżywczych również rośnie i obecnie dotyczy 74% gruntów rolnych. Te zmiany w składzie gleby mogą mieć negatywne konsekwencje. Na przykład nadmiar azotu wzrasta i może być szkodliwy dla zdrowia ludzi, upraw, ekosystemów i klimatu. Tymczasem węgiel organiczny w glebie, który jest niezbędny do utrzymania zdrowej gleby, zmniejsza się na obszarach rolniczych.

Degradacja torfowisk jest również niepokojąca. Te mokradła są niezbędnymi pochłaniaczami węgla, tj. pochłaniają gazy cieplarniane z atmosfery i magazynują je, przyczyniając się do łagodzenia zmiany klimatu. Kiedy ulegają pogorszeniu, torfowiska mogą uwalniać te gazy z powrotem do atmosfery. W UE drenaż torfowisk odpowiada za około 5% całkowitej emisji gazów cieplarnianych. Szacuje się, że 50% torfowisk w UE jest obecnie zdegradowanych, z których wiele zostało nieodwracalnie uszkodzonych.