Kolonie pszczół miodnych są niezbędne dla rolnictwa i środowiska. Zapewniają rozmnażanie roślin poprzez zapylanie, podczas gdy pszczelarstwo przyczynia się do rozwoju obszarów wiejskich.

Pszczelarstwo jest praktykowane we wszystkich krajach UE i charakteryzuje się zróżnicowanymi warunkami produkcji, plonami i praktykami pszczelarskimi. UE jest drugim co do wielkości producentem miodu po Chinach, ale UE jest również dużym importerem netto miodu z krajów trzecich. Kraje UE o największej produkcji miodu, tj. Rumunia, Hiszpania, Węgry, Niemcy, Włochy, Grecja, Francja i Polska znajdują się głównie w południowej Europie, gdzie warunki klimatyczne są bardziej sprzyjające dla pszczelarstwa.

Dowiedz się więcej o jęczmieniu ozimym

Cały miód wprowadzany do obrotu w UE musi być zgodny z przepisami dotyczącymi jakości i etykietowania zawartymi w tej dyrektywie, która określa kryteria definicji i składu miodu oraz inne przepisy.

W związku z tym, przewiduje się obowiązkowe etykietowanie pochodzenia miodu. Od 2026 r. kraje pochodzenia mieszanek miodowych będą musiały być wymienione na etykiecie w kolejności malejącej wraz z procentowym udziałem każdego pochodzenia. Kraje UE będą miały możliwość wymagania procentów dla czterech największych udziałów tylko wtedy, gdy stanowią one ponad 50% mieszanki.

Komisja jest upoważniona do dostosowywania kryteriów składu miodu w celu zapewnienia, że nie jest on przegrzewany, pyłek nie jest usuwany z miodu, a metody są wdrażane w celu śledzenia jego pochodzenia geograficznego, w tym zbadania wykonalności ogólnounijnego systemu śledzenia od pszczelarza lub importera do końcowego konsumenta.