
Potas jest pierwiastkiem, który w roślinie decyduje w największym stopniu za jej gospodarkę wodną. Optymalne zaopatrzenie roślin w ten składnik w istotny sposób chroni je przed często występującymi, w polskim rolnictwie, okresami niedoborów opadów i w konsekwencji suszami atmosferycznymi oraz glebowymi. Okopowe, ze względu na wysokie plony zawierające duże ilości wody mają wysokie potrzeby wodne, a przez to są bardzo narażone na okresy suszy. Dobre zaopatrzenie roślin okopowych w potas to wzrost zawartości skrobi w ziemniakach oraz sacharozy w burakach cukrowych. Rośliny dobrze odżywione potasem nie gromadzą związków azotowych niebiałkowych, które bardzo obniżają jakość plonów, a mianowicie azotanów, amin, czy nitrozoamin.
Pamiętajmy, że potas jest zaliczany do składników pokarmowych pobieranych przez rośliny, a zwłaszcza okopowe, w dużych ilościach, znacznie przewyższających ich wymagania pokarmowe. Aby nie doprowadzić do nadmiernego gromadzenia się w plonie należy, w nawożeniu potasem uwzględnić zasobność gleby, stosowanie nawozów naturalnych (obornik) i oczywiście dawkę azotu. Ponadto, przy stosowaniu nawozów wieloskładnikowych powinniśmy wybierać te, które mają jak najszerszy stosunek fosforu do potasu (P:K), na przykład Polifoskę 5. W stanowiskach, w których stosowano obornik lub gnojowicę, a więc dodatkowe źródło potasu, warto dobierać nawozy kompleksowe o węższym stosunku P:K, jak na przykład Polifoska 6 lub Polifoska 8. W latach i regionach z dużym nasileniem zjawiska suszy warto pomyśleć o zastosowaniu Polifoski Krzem. Nawóz ten jest szczególnie polecany w uprawie ziemniaka na gleby lekkie, ubogie w potas, na których nie stosowano nawozów naturalnych (np. obornik). Dodatkowa zawartość w składzie siarki i krzemu zwiększa odporność roślin ziemniaka na okresy suszy i w efekcie wpływa na wysoki ilościowo i jakościowo plon bulw.
Średnie pobranie potasu z plonem 1 tony bulw wynosi około 5-6 kg K2O (4,15-4,98 kg K). Uprawa ziemniaków, na stanowisku bez nawozów naturalnych, o niskiej zasobności w przyswajalny potas wymaga bardzo dużych dawek nawożenia tym składnikiem. Na glebach lekkich, nawozy jednoskładnikowe i wieloskładnikowe powinny być stosowane wczesną wiosną, przeciętnie około 4 tygodnie przed sadzeniem. Na glebach cięższych warto zastosować nawozy potasowe już jesienią, aby dobrze wymieszać je z glebą, a w przypadku soli potasowej, żeby uległy wymyciu zawarte w niej chlorki. Należy unikać stosowania niskoskoncentrowanych nawozów mineralnych bezpośrednio przed sadzeniem, aby uniknąć obniżenia jakości plonu, zwłaszcza u odmian wczesnych.
