Na plantacjach buraków cukrowych może brakować boru i manganu. Duży wpływ na przyswajalność tych pierwiastków mają opady atmosferyczne oraz pH gleby.

Główne przyczyny niedoboru boru i manganu

Główne przyczyny złej przyswajalności zarówno boru, jak i manganu  to przede wszystkim ograniczone opady atmosferyczne, prowadzące do suszy glebowej. Ponadto dostępność obydwu pierwiastków spada znacząco wraz ze wzrostem pH (uprawa na glebach o odczynie obojętnym lub zasadowym lub po wapnowaniu). Niedobór boru może wystąpić również na glebach bardzo kwaśnych (pH < 5,5).

Objawy niedoboru boru

Liście sercowe są małe, przebarwiają się na czarno i obumierają. Na łodygach, ogonkach liściowych i korzeniach widoczne są brązowe nekrotyczne plamy, które przekształcają się w zrogowaciałe pęknięcia. Stare liście więdną, żółkną i obumierają. Obumiera stożek wzrostu, porażona głowa korzenia czernieje i pęka.

Objawy niedoboru manganu

Na blaszkach liściowych charakterystyczne, małe plamki o zabarwieniu cytrynowożółtym, który stopniowo przechodzi w kolor szarobrązowy. Porażone liście wykazują sztywność i podnoszą się do góry. Nerwy liści pozostają zielone.

Działania zapobiegawcze i interwencyjne

W uprawie buraków zaleca się stosowanie boru  w zabiegach profilaktycznych, ponieważ uszkodzenia wywołane jego niedoborem są nieodwracalne, najlepiej w nawożeniu podstawowym.

W warunkach suszy ostry niedobór boru i manganu można usunąć szybko i skutecznie stosując nawożenie dolistne. Z uwagi na to, że burak dobrze reaguje na dolistne dokarmianie mocznikiem (można stosować 6% roztwór, wykorzystując Mocznik Granulowany 46%, PULREA®, Mocznik.pl®) zabieg ten można łączyć z aplikacją nawozów mikroskładnikowych.