Na plantacjach buraków cukrowych można spotkać w większym lub mniejszym nasileniu pośpiechy i burakochwasty. Niezależnie od tego, ile ich jest, bezwzględnie trzeba je wyrwać i usunąć z pola. Ich przycinanie jest mało skuteczne. Pozostawione na polu stanowią znaczne utrudnienie podczas zbioru oraz szkodliwe zanieczyszczenie surowca.
Burakochwasty to krzyżówki buraka cukrowego z dzikimi jednorocznymi formami buraka Beta macrocarpa i Beta maritima. W naszych warunkach bardzo szybko wytwarzają nasiona, które po osypaniu stanowią źródło kłopotliwego zachwaszczenia na kilkanaście lat.

Pośpiechy zaś to rośliny buraka cukrowego, które w pierwszym roku wegetacji przeszły jarowizację i wytworzyły pęd nasienny. Najczęściej w naszym kraju nie zdążą wytworzyć nasion.

Odróżnianie burakochwastów od pośpiechów jest dość trudne i w zasadzie rolnikowi niepotrzebne, bo jednych i drugich trzeba szybko pozbyć się z pola. Zwykle na łodydze burakochwastów występują charakterystyczne antocyjanowe przebarwienia, których nie ma u pośpiechów. Burakochwasty mogą rosnąć zarówno w rzędach, jak i międzyrzędziach, a pośpiechy zawsze w rzędach.