W uprawie buraka cukrowego głównymi mikroelementami są bor, mangan, cynk, miedź i molibden. Wymagania pokarmowe buraka cukrowego w odniesieniu do mikroelementów są kilkukrotnie, a w przypadku boru nawet kilkunastokrotnie wyższe niż w przypadku uprawy zbóż. Dokarmianie dolistne buraka cukrowego zalecane jest od fazy 6. liścia do zwarcia rzędów, przy czym najlepiej jest wykonać je w kilku zabiegach w sezonie wegetacyjnym. Przy niedoborze mikroskładników dochodzi do wytworzenia przez buraka cukrowego wąskich blaszek liściowych, co wpływa na obniżenie wydajności procesu fotosyntezy, a w konsekwencji zmniejszenie ilości tworzonych cukrów.
Kluczowe znaczenie ma bor, mangan, cynk, miedź i molibden
Mikroelementem niezbędnym w uprawie buraka cukrowego jest bor, który bierze udział w przemianach cukrów oraz uczestniczy w syntezie i transporcie węglowodanów z liści do korzenia spichrzowego. Wpływa to na zawartość cukru w korzeniu buraka, a także zwiększa odporność roślin na choroby grzybowe. W uprawie buraka cukrowego zalecana dawka boru mieści się w granicach od 0,5 kg (na stanowiskach nawożonych obornikiem) do 3,0 kg (na stanowiskach, na których nie stosowano nawożenia organicznego i które są skrajnie ubogie w bor).
Przy niedoborze boru dochodzi do spadku plonów korzeni buraka cukrowego oraz obniżenia zawartości cukru w korzeniu i wzrostu udziału substancji melasotwórczych.
Pobranie średnie manganu przez buraki cukrowe wynosi około 350 g z powierzchni hektara. Pierwiastek ten zwiększa wykorzystanie azotu przez rośliny oraz odgrywa ważną rolę w syntezie białek i procesie fotosyntezy. Niedobory tego mikroskładnika obserwowane na burakach w fazie 2 – 3 liścia występują przede wszystkim na glebach piaszczystych o niskiej pojemności sorpcyjnej, na glebach o wysokich wartościach pH oraz glebach wapiennych.
Mimo, że burak cukrowy charakteryzuje się średnią wrażliwością na niedobory miedzi, to optymalne zaopatrzenie w ten pierwiastek wpływa na dobre wykorzystanie azotu mineralnego przez rośliny. Pierwiastek ten bierze udział w przemianach węglowodanów i białek w roślinie. Aplikacja dolistna miedzi zwiększa plon korzeni buraka cukrowego oraz zawartość cukru w plonie użytkowym. Średnie pobranie miedzi przez buraka wynosi około 45 g na ha.
Molibden również uczestniczy w przemianach azotu w roślinie. Przy niedoborze tego mikroskładnika azot azotanowy pobierany przez buraka cukrowego odkłada się w korzeniach między innymi w postaci azotanów, a także N-α-aminowego o działaniu melasotwórczym. W efekcie słabego wykorzystania azotu z nawozów dochodzi do zmniejszenia plonów i cukrowości korzeni buraka oraz nadmiernej koncentracji niebiałkowych związków azotowych, co w znacznym stopniu utrudnia krystalizację sacharozy w procesie technologicznym.
