Większość gleb Polski charakteryzuje się niską lub bardzo niską zasobnością przyswajalnego magnezu (Mg), dlatego w sytuacji gdy łącznie występuje kwaśny odczyn i niska zasobność Mg, warto rozważyć wysiew wapna magnezowego. Magnez jest pierwiastkiem niezbędnym dla każdej rośliny a jego optymalna zawartość zapewnia m.in. efektywne pobieranie i przetwarzanie azotu w plon.

Wapno zawierające magnez zaleca się stosować na gleby bardzo kwaśne o bardzo niskiej zawartości magnezu przyswajalnego. W zaistniałej sytuacji połowę naliczonej dawki CaO trzeba zastosować w postaci wapna zwykłego, a połowę w postaci wapna magnezowego o stosunku Ca:Mg 3-2:1. Jeśli dysponujemy nawozami o szerokim stosunku Ca:Mg, naliczoną dawkę CaO można zastosować w postaci wapna magnezowego. Na glebach kwaśnych i o niskiej zawartości przyswajalnego Mg 2/3 naliczonej dawki CaO należy zastosować w postaci wapna zwykłego a 1/3 w postaci wapna z Mg. Orientacyjne dawki wapna magnezowego w zależności od zawartości magnezu w glebie i potrzeb wapnowania podano w Tabeli.


Tabela. Optymalne dawki nawozów wapniowo-magnezowych w t CaO + MgO/ha*

*o stosunku Ca:Mg jak 3-2:1; źródło: Fotyma i Zięba 1989.

Zasady stosowania wapna zawierającego magnez są takie same jak wapna zwykłego. Wapna zawierające Mg w formie tlenkowej zaleca się stosować na gleby kategorii agronomicznej średniej i ciężkiej, natomiast wapna węglanowe z magnezem na gleby lekkie i bardzo lekkie. Decydując się na wapno węglanowe koniecznie trzeba zwrócić uwagę na rozdrobnienie, gdyż ten parametr w głównej mierze będzie decydował o efektywności działania.

Na glebach o uregulowanym pH charakteryzujących się niską zawartością magnezu przyswajalnego bezpieczniej jest stosować magnez w postaci nawozów bezwapniowych.