Ognik szkarłatny (Pyracantha coccinea) pochodzi z Południowej Europy i Azji. Należy do rodziny różowate (Rosaceae), tej samej co jego krewniacy głóg i jabłoń. W dawnych czasach nazywany był ognikiem ciernistym a to za sprawą pędów które pokrywają ciernie osiągające długość do 1,5 cm. Ognik to odporny, mało wymagający i zimozielony krzew ozdobny. Dorasta do wysokości 2-3 m. Ma ząbkowane, drobne, eliptycznego lub lancetowatego kształtu liście o długości 2-4 cm. Kwiaty zebrane w duże baldachogrona rozkwitają w maju i są bardzo dekoracyjne. W sierpniu zaś rozpoczynają dojrzewanie owoce, które w zależności od odmiany mogą być barwy pomarańczowej lub koralowoczerwonej i swoim kolorem cieszyć aż do późnej wiosny pod warunkiem, że nie zjedzą ich ptaki.

Ognik szkarłatny rośnie intensywnie na stanowiskach słonecznych. Do uprawy wskazane są miejsca osłonięte od mroźnych wiatrów. Pod uprawę nadają się gleby żyzne, piaszczysto – gliniaste, zasobne w wapń. Jeżeli podłoże jest zbyt zwięzłe to na dnie dołu w którym będzie wysadzony należy rozsypać materiał drenujący. Przed wysadzeniem roślin ważne jest również zaaplikowanie nawozów organicznych, najczęściej w postaci obornika. Przed wysadzeniem należy bryłę korzeniową obficie polać wodą. Rośliny najczęściej w szkółkach rozmnażane są przez sadzonki zielne ale sadzonki można również wyhodować w domu. Proces jest dość czasochłonny dlatego zakup gotowych sadzonek w szkółce roślin ozdobnych będzie gwarantował wysoką jakość materiału.

Pamiętajmy iż ognik nie lubi przesadzania dlatego wybierzmy mu miejsce gdzie będzie mógł rosnąć swobodnie. Najczęściej rośliny sadzi się do tworzenia żywopłotów lub szpalerów, ale pojedyncze rośliny wysadzone w ogrodzie są również bardzo dekoracyjne.

Tuż po posadzeniu wskazane jest przycięcie pędów bocznych o połowę, dzięki temu zabiegowi nasza roślina szybko się rozkrzewi. Jeżeli sadzimy rośliny ognika jako soliter, wówczas krzewy luźno rosnące powinno się ciąć w marcu. Usuwamy wtedy pędy chore, uszkodzone i przemarznięte. Od marca do maja należy także przyciąć wystające pędy boczne. Prawidłowo wykonane przed kwitnieniem cięcie efektywnie poprawi intensywność owocowania ognika, zwiększając jego walory dekoracyjne. Natomiast rośliny formowane w żywopłoty zwykle przycina się dwa razy do roku. Wówczas oba zabiegi należy przeprowadzić latem. Pierwszym terminem cięcia jest czerwiec, drugim sierpień – gdy zaczynają dojrzewać owoce. Pędy skracamy lub usuwamy w taki sposób, aby zachować zwarty pokrój krzewu. Jednocześnie trzeba pamiętać aby uniknąć okaleczania i usuwania owocostanów. Zdarzają się też sytuacje gdy roślina całkowicie przemarznie. Należy wtedy usunąć wszystkie przemarznięte pędy a cięcia wykonać aż do żywej tkanki. Istnieje szansa, że roślina zregeneruje się po trudnej zimie. Warto dodać iż ognik regeneruje się bardzo wolno i cięcie nie wróży powodzenia.

Owoce ognika szkarłatnego są bogate w witaminę C. Miąższ jest słodki, delikatnie mączysty, z lekkim kwaśnym posmakiem i cierpkością. Najlepiej owoce wykorzystać możemy do domowej produkcji win ale również na sok oraz jako dodatek do dżemów i konfitur.